Çok üzgünüm hatta ölmek istiyorum zaten niye yaşıyorumki ama hayır hayat ne kadarda zor olsa yaşamaya devam edeceğim ve iyi yerlere geleceğime de inanıyorum. Bu sene derslerime fazlasıyla önem veriyorum çünkü sağ olsun Ahmet abi benle ilgileniyor derslerim iyi olursa İstanbul'un en iyi kolejlerinden birine benim karnemi yollayarak tam burslu okumam için elinden ne gelirse yapacak.
Babamı geçen sene kaybettik ve bu olay beni derinden fazlasıyla etkilemiş durumda...
Babam emniyette komiser di ve anlamadığım bir nedenden dolayı açığa alınmıştı ve herhalde gururuna yediremediği için konunun üzerine daha fazla gitmeye başladı. Bir gün ölüm haberiyle uyandım. Kimliği belirsiz biri tarafından öldürülmüştü. Zaten annem ben doğarken ölmüş ve bu yüzden kendimi suçlu hissediyordum birde babamın ölüm haberi gelince daha bir yıkıldım. Nasıl bir hayattı bu böyle doğarken annemi almıştı elimden ve daha sonra babamı... Ufff bu nasıl bir sınavdır böyle Allah'ım...
Neyseki kuzenim Ahmet abi vardıda bana sahip çıkmıştı. Bu sene sınavlarımı ve okulu başarıyla bitirmiştim ve Ahmet abi beni o koleje götürmek için çabalıyordu. Aslında gitmek istemiyordum oraya kendini beğenmişler yuvasıydı orası kızlarının tüm günü alışveriş merkezlerinde erkeklerse o bardan bu bara mekik dokuyan egosu tavan yapmış insanların arasında benim işim olamazdı ama benim için çaba sarf eden be her daim yanımda bulunan Ahmet abiyi kırmak istemiyordum.
Bir gün Ahmet abi sevinçle yanıma geldi ve kolejden kabul mesajını geldiğini söyledi. Şaşırmıştım ama sevinmemiştim ama abimi üzmek istememiştim ve yalancı bir Sevinç faslından sonra okula gidip kaydımı yaptık. Aman Allah'ım bu nasıl bir yerdi okul muydu yedi yıldızlı hotel miydi anlamadım. Bu okul gerçekten okunmaya değerdi diye düşünmeden edemedim. Bizim eski devlet okulundan aralarında dağlar kadar fark vardı. Yüzme havuzu çim futbol sahası güncel sinema salonu bile vardı ki beni en çok o ayrıntısı sevindirmişti. Çünkü sinema izlemeye bayılıyorsun artık o salondan çıkmam diye düşündüm içten içe. Ama inşallah burdaki egosu tavan yapmış insanlar arşında edilmezdi yada ezmezlerdi.Sabırsızca okulun açılmasını bekliyordum artık...
