Bad Boy'um!

GİRİŞ

Yağmur bir insanın saklanmak için kullanabileceği sayılı olaylardandı, duygularını gün yüzüne çıkarmamak isteyen insanlar yağmura çıkıp saatlerce ağlasa ödün vermezdi kendinden.

Şu anda yağmurun altına sığınmış duygusuz bir şekilde oturuyordum. Neden mi? Çünkü ucuz, klişe ve saçma bir kitaptaki gibi bir hayatım vardı. Ah, tabii ki ailemle ilgili sorunlarım var. Normal bir aileyle kitap olur mu? Ben gecenin bir yarısı eve gelip, sevgilimi gizlice sokacağım zaman hiç umursamamaları ya da fark etmemeleri lazım.

Bilin bakalım ne olmuştu? Yeni bir şehre taşınmıştık. Kesin ilk günden şeker mi şeker bir kız gelir benimle arkadaş olmak isterdi zaten, ama aileme burun kırın yapmadan olur mu hiç?

Annem "Masum hadi kızım gel!" dediğinde çatık kaşlarımla anneme baktım. Evet, benim abuk subuk bir ismim olması gerek. Çünkü kitaplarda asla adı Ayşe ya da Fatma olan karakter olmaz.

Ben, Masum Elif Mahzun. On yedi yaşındayım. Oldukça güzel renkli gözlerim, kumral dalgalı saçlarım, uzun boyum ve mükemmel yüz hatlarım olmasına karşın kendimi beğenmiyorum. Öz güvenim tam olsa bu hikaye nasıl ilerleyecek? Komik.

Üşümeye başladığım için küçük, beyaz evimize doğru ilerledim. Hava yağmurlu olduğu için çimenler batak gibi olmuştu ve yürürken çıkarttığım sesler sinir bozucuydu.

  Annem daima koruduğu katı ifadesiyle duş almamı söylediğinde duşa girdim. Tabii ki oldukça uzun süre kaldım ve okulumda olacakları düşündüm. Tabii ki bir kötü çocuk beni sahiplenecek, çocuk benim yüzümden biriyle kavga edecek, bulacağım arkadaş bu çocuğun en yakın arkadaşıyla sevgili olacak, birde muhtemelen bir sürtükle uğraşacaktım. İddiaya girmek ister misin? Bunların hepsi olacaktı, daima olur.

  Duştan çıktıktan sonra saçlarımı kurutmadım, büyülü bir şekilde kururlar tabii ki ben esas kızım. Hatta biliyor musunuz? Büyülü bir şekilde hiçbir parfüm kullanmama rağmen çilek kokarım ben. Çünkü annem daha ilk doğduğum zaman beni on gün çilek özünde bekletmiş.  Ama şaşırmamış olmalısınız. Sonuçta bu devirde her kız bunu yaşamıştır. Biz çilekten bir nesiliz ne de olsa. 

  Merdivenleri hızlı hızlı inerken içi bir sürü kitapla dolu olan çantamı hiç ağır değilmiş gibi tek omzuma astım. "Çıkıyor musun?" Diye seslenen anneme ters bir bakış atarak hissedilmesi kolay yoğun bir soğuklukla, "Sana ne?" Dedim. Ardından ona dönüp hiddetlendim. "Beni nasıl bırakırsın? Masum beni, Masum Elif Mahzunu? Senden nefret ediyorum! Bunlarca yıl neredeydin? Nefret, nefret!"

   Kapıyı çarparken Arabanın kapısını açan şoförü de tersledim. "İstemiyorum. Buradan da, arabandan da, senden de, o kadından da, hepinizden nefret ediyorum!" İnatla otobüs durağında beklemeye başladım. Yaklaşık yarım saat sonra yağmur bastırdığında, hem geç kalmış hem de sırılsıklam olmuştum. Sonunda ilk 2 dersi kaçırmış olarak sınıfa girdiğimde tüm gözler benim üstümdeydi. Dikkat çekici ve güzel olmadığım için bu ilgi beni utandırmıştı. Yanaklarım kızarırken kendime lanet okudum.   

  Tahtaya bir şeyler yazan siyah takım elbise giymiş, açık yeşil gözlere ve kumral saçlara sahip olup en fazla otuzlarının başına olan adam bana döndü ve "Kimsiniz?" dedi. Sınıftaki tüm gözlerin bana dönmesinden utanır bir halde "Masum Elif Mahzun." dediğimde meşe rengi sıralardan kırmızı bir hırka giymiş siyah kısa saçlı kız "Ha!" diyerek ayağa kalktığında deli gibi el çırpmaya başladığında "İşte tamam! Sende geldiğine göre her şey tamam çok satanlara girebiliriz!". 

 Kızın dediğini umursamayarak sınıfa doğru döndüm ve bilin bakalım ne oldu. Cam kenarında oldukça güzel olmasına rağmen hormon kokan bir okulda tek oturan güler yüzlü sarışın bir kız yana kayarak "Yanıma gel." dedi. İşte karşımda oldukça enerjik olup benim daha birkaç aydır tanışmama rağmen tüm her şeyimi anlatacağım kız. İlk günden arkadaş bulamayacağımı düşünmüyorsunuz değil mi? Uzun dalgalı sarı saçlara ve rengini çözemediğim gözlere sahip olan kız kocaman gülümsedikten sonra elini uzattı "Ben Melis," diye şakıdıktan sonra bana yöneldi "Eee, Masum mu demeliyim yoksa Masum mu?". 

 Öğretmenler derste konuşmamıza kızmazdı, bunu bildiğim için oldukça rahat bir şekilde "Fark etmez." dedim. Melis pembe çantasını cama yaslayıp bana yaklaştı. Yüzü düşerken çok önemli bir şey anlatacakmış gibi yutkundu, "Sana bir şey söylemeliyim.". Tek kaşımı ne var dercesine sorduğumda telaşla etrafında bakındı ardından "Bu lise belalı bir lise." dedi. Kaşlarım çatılırken "Nasıl yani?" diye sordum. "Ah saçmalama, nasıl bilmezsin?!" diye çıkıştı "Belalı tipler doluşur, kimse tercih etmez ve öğretmenler bile sorunludur. Derslere girip girmediğin önemsenmez ama oldukça lüks bir lisedir yani müzik konusundan elbette çok fazla imkânımız var. Oldukça kötü bir lise olsak bile spor salonumuz falan var.". Elimi alnıma önemli bir şeyi unutmuş gibi vurduktan sonra "Tanrım nasıl unuttum." diye mırıldandım. Böyle bir lise olmasaydı bile dersleri rahatça kırardım ve aileme haber gitmezdi nasıl olsa esas kızdım. "Ciddi misin?" diye sorduğumda Melis güldü "Sadece şaka yapıyorum, bu lise öyle bir lise ve burslu-zengin kavgasının olduğu bir lisenin karışımı.".  

  "Pekala," Diye heyecnla konuşmasını sürdürdü Melis. "Şuradakilere," Eliyle sınıfın en arkasında oturan kız grubunu işaret etti. Bunu yaparken kimse onu fark etmedi çünkü insanları parmakla göstermek ayıp değildi. 

 Kızlara dönersek, hepsi zayıf ve uzundular, renkli gözleri ve altın sarısı saçlarıyla VS mankenlerine taş çıkartırdılar. Yine de belalı oldukları belliydi. "Onlardan uzak dur." dedi Melis aniden soğuyan sesiyle. "Onlar burslu." Ardından yine gülümseyerek düzeni anlatmaya koyuldu. 

 İşin aslı, düzen umurumda değildi. Masum bir prenses olduğum için ben ortama değil ortam bana ayak uydurmalıydı. Melis'i dinliyor gibi yaparken sınıfı süzmeye devam ettim. Herkes kendi halinde sıkılmış, saate bakıyordu. 

 Biri hariç. Sınıfın köşesine sinmiş siyah kapişonunu başına geçirerek sıraya uzanmıştı. Farklıydı. Soğuktu. Tehlikeliydi. Kötüydü.

Ders boyunca kaçamak bakışlarla onu inceledim. Sonunda zil çaldığında Melis beni kolumdan sürükleyerek okulu gezdirmeye koyuldu.