I'm Still In Love With My Ex

Chapter 1:

Ilang araw na akong umiiyak ng dahil sa hiniwalayan niya ako ng dahil sa di ko alam na dahilan.

Bakit ngayon niya pa ako iniwan kung kailan kailangan ko siya.

"Umiiyak ka na naman ba?" May isang babaeng pumasok sa Kwarto ko at alam kong si Lea yun ang Bestfriend ko.

"Best ang sakit. Sobrang sakit. Di pa ba ako sapat. Marami ba akong pagkukulang kaya iniwan niya ako. May mahal na ba siyang iba. Bakit iniwan niya ako na di man lang nagsabi kung bakit. Mahal na mahal ko siya Best." Humagulgol na ako sa sobrang iyak. Buti na lang nandito ang bestfriend ko para may mag comfort sakin.

"Iyak mo lang lahat yan ngayon dahil bukas ayoko ng makita ka na umiiyak ng dahil sa kanya. May pasok na tayo bukas at wag mong ipakita sa kanya na apektado ka." Sobrang basa na ng damit ni Lea ng dahil sa iyak ko.

"Pero apektado naman talaga ako e."

"Gaga malamang wag mong ipakita sa kanya yun." Pero di ko kaya yun. Kung kailangan kong magmakaawa para balikan nya ako gagawin ko .

Anyway Let me introduce my self Im Kathryn Park. Im Half Filipino and Half Korean. I know how to speak korean coz I live in korea for almost 10 years. Nung 10 years old ako nag migrate ako dito para mag-aral. Nung una ayoko talaga mag aral dito pinilit lang ako ni Mama. I'm the only child of Mr. and Mrs. Park kaya naman sobrang spoiled ko sa kanila lahat ng gusto ko binibili nila.

Naging classmate ko si Justin Medina when I was Grade 8. First time I saw him I fell in love. Yun siguro ang tinatawag nilang Love at first sight.

Makalipas ang ilang buwan nanligaw siya at Sinagot ko siya dahil sa mahal ko siya but after two years.....

.

.

FLASHBACK.

"Im breaking up with you." He said. Ano daw? Breaking? No Di puwedi yun mahal na mahal ko siya di niya ako puwedi iwan. Kusa na lang tumulo ang mga luha ko.

"Aniyo." (No) I respond.

"Oo Kathryn . Im breaking up with you. I'm sorry."

"Dangsin eobs-i eotteohge hagessneunga?" (What would I do without you?)

"Mianhae." He said bago siya tumalikod at iniwan na umiiyak dun. Di ko alam kung bakit niya ako iniwan. Naging masaya naman kami Sa loob ng 2 years.

End of FLASHBACK.

"Okay ka lang ba? Bakit ka umiiyak?" Sabi ng classmate ko na si Sabrina. Oo nga pala pasukan na namin kaya naman back to school na ako. Di ko namalayan na umiiyak na nga pala ako. Buti na lang wala pa ang prof namin.

"Ne. Im Fine." I respond. May lalaking pumasok sa room namin siguro classmate namin sya di ko makita ang mukha niya kasi nakayuko sya. Pero nung tumingala siya nabigla at umiyak ako. Siya naman napatingin sa kin at lumakad na papunta sa bakanteng upuan.

"Bakit di ka niya pinansin? Hindi na ba kayo ni Justin?" -Sabrina.

"Hindi na. He breaking up with me."

"But why?"

"Mollayeo." (I don't know)

"Talk to him. Ask him why he breaking up with you." Tumayo ako at pumunta kung san siya nakaupo. I want to talk to him.

"Justin?" Tumingin lang siya sa akin ng blankong expression.

"Waeyo?" (Why?) He said.

"Dangsin-eun nal salang haeyo?" (Do you love me?)

"Aniyo. joesanghabnida." (No sorry.)

"But Justin dangsin-eul salang." (I Love You) sabi ko at tuloy tuloy pa din ang paghagos ng mga Luha ko kasabay nun ang sakit ng nararamdaman ko.

"Joesanghabnida" Tumayo siya at maglalakad na sana ng magsalita ulit ako.

"Why you broke up with me? What is the reason?" Sabi ko.

"Because your so cruel, strict and I'm not happy anymore."

"Joesanghabnida. Please give me another chance." Pagmamakaawa ko.

"I can't. I'm Sorry." Tuluyan na siya umalis.

Iyak lang ako ng iyak pagkaalis niya. Kinomfort naman ako ng mga classmate ko kaya kahit papano guminhawa yung nararamdaman ko.

"Ayos lang yan makakamove on ka din. Dito lang kami para sayo."

"Eto panyo oh." Inabot ni Marlo ang panyo sakin. Ginamit ko naman ito dahil sa di ko na alam kung ano itsura ko ngayon.

"C'mon." Hinawakan niya ang kamay ko at hinatak palabas. Di ko alam kung san kami pupunta.

Ilang minuto rin at nakarating na kami sa pupuntahan namin. Nandito kami ngayon sa Garden. Napaka Peaceful dito. Tahimik at Wala gaanong tao ang sarap magpahinga dito at mag escape ng problema.