I love you but I hate you (D.E.V.I.L.S)

Ch1 The Demonic Angel

Chapter 1 (The Demonic Angel)

Wola na sanang balak pang bumalik si Charm sa Pilipinas, kundi lamang sya kinonsyenya ng papa nya.

Natatandaan nya pa ang mga sinabi nito sa telepono.

"Charm anak, wola ka na ba talagang balak bumalik dito sa Pilipinas hija?

Baka bukas makalawa eh wola na kami ng mama mo ay di pa din tayo nagkikita."

nagpapaawang sabi ng papa nya, but she knew better gusto lng sya nito umuwi para maipasa na nito sa kanya ang pamamahala ng kompanya nila na wola naman syang balak imanage..

"Pa I know what your plotting there so don't even try. And I know na mas malakas ka pa kesa sa kalabaw."

"Don't you miss us anak?

"Don't you miss me and your mama?"

She sighed.

Of course she miss them, she miss them so much lalo na ang papa nya, shes a daddys girl, unica hija sya ni Don Adolfo Miranda at Elizabeth Miranda owner of M&M Company which has few prestigious and luxury hotels in the Philippines ang Hotel Espejo at ng isang sikat na restaurant, ang La Mirada del Mar Restaurant.

"Don't you wanna see us anak?" dagdag pa ng papa nya sa kabilang linya.

"Pa, of course namiss ko kayo ni mama at syempre gusto ko din kayo makasama pero pa u know that I don't have any interest running our business and you and mama can always visit me here." I hate running around the bush kaya diniretso ko na ang sagot ko sa alam kong dahilan ng papa ko sa pangungulit nito.

Narinig kong inilayo ni papa ang telepono at kinakausap ng papa si mama.

"She doesn't want to Beth." rinig ko.

Pagbalik nito sa telepono

"Sige anak kung yan talaga ang gusto mo I respect it pero sana naman anak isipin mo din ang nararamdaman ng mama mo."

"Sige na Charm magingat ka dyan at lagi ka naman tumwag samin, kung hindi ka pa namin ttwgan or itetext eh hindi ka pa namin makakausap. Cuidate hija te quiero." Yun lang at nagpaalam na aking ama.

"Adios pa." Pamamaalan ko pro bago pa ma end call ni papa ang telepono narinig kong humihikbi ang mama ko.

Nagpakawala sya ng isang malalim na buntong hininga.

What kind of daughter is she making her parents suffer and even making her mothers cry.

She hates it pag nakikita nyang nalulungkot ang mga magulang nya, she cant bear just to think that her mothers crying because of her, alam nyang nagtatampo na sa kanya ang mga ito.

It's been so long.

Matagal na nyang tinitiis ang mga magulang nya, matagal na syang kinukulit ng mga ito na bumalik na.

And to their dismay of course she always refuse.

She thinks its about time na pagbigyan na nya ang mga ito.

She thinks its about time to come back, bring Kirsten Charmaine Miranda back to the Philippines.

Tama na siguro ang higit 6 na taong pagttago nya sa Spain.

Its about time to set aside her selfishness to make her parents happy, hindi bumabata ang mga ito.

Naisip nyang malapit na din naman ang 50th anniversary ng mga ito so why not give them a surprise gift from their unica hija.

So she made a decision.

So here she is kahit pinangako na nya sa sarili nya na hindi na sya babalik pa sa pilipinas eh heto sya ngayon sa loob ng eroplano at pabalik na sa kanyang lupang sinilangan, sa bansa kung saan sya lumaki nagaral nagmahal at nasaktan.

She sighed again.

Matagal pa ba to, ngalay na ngalay na ang pwet ko sa kakaupo.

Mahigit 15h na syang nakaupo.

Naiinis na sya hindi sya sanay na wolang ginagawa.

Uminat at humikab sya ng palihim nakakahiya kasi pag me nakakita, not as if she cares but still.

Tiningnan nya sa monitor sa harapan nya kung malapit na ba sila, ilang oras pa pala kaya napagdesisyonan nyang matulog muna ilang araw na rin syang pagod at wolang tulog.

Nagising ako ng maramdaman kong me gumigising sa akin.

Nagmulat ako ng mga mata, I'm still half asleep medyo inaantok pako.

Naalala kong I didn't get enough sleep this past few days dahil kinailangan nyang tapusin lahat ng iiwan nyang trabaho sa mga kasamahan nya.

Nakita ko ang stewardess na nakangiti't nakatingin sa akin.

"Yes" I said in a husky voice.

"Hello ma'am, sorry for disturbing you but we will arrive in Ninoy Aquino International Airport in a minute so can you fasten your seatbelt please? Thank you" Nakangiting bungad nya sa akin at saka tumalikod na para paalalahanan din ang ibang mga pasahero.

Umayos ako ng upo at inilagay na ang seatbelt at napatingin ako sa bintana.

Tinaas ko ang nagttakip doon at inalis ko ang ray ban black tilted shades ko at sumilip sa labas.

Nasa Pilipinas na nga sya natatanaw na nya ang mga bahay sa baba.

Natatanaw na nya ang mga dikit dikit na bahay sa isang sulok at higit sa lahat ramdam na nya ang init.

Habang nakatingin sya sa labas at hindi nya maiwasang mailang, tila ba na me mga pares ng mga matang nakatingin sa kanya.

Sinuot nya ang kanyang shades at umayos sya ng upo tsaka pasimple nyang hinanap kung sino ang nagmamay ari nito.

Nakita nyang me isang lalake sa kabilang gilid nya ang nakatingin sa kanya not in a way na hinuhubadan sya but in a way na kinikilala sya nito.

He's Handsome with a capital H.

Ito siguro yung kanina pa pinaguusapan ng mga babaeng sterwardess kanina.

Gwapo talaga ito starting from his wavy black hair, makakapal na kilay which enhance his dark brown eyes na sinamahan pa ng mahahabang pilik mata, matangos din ang ilong ito na binagayan nman ng pinkish na mga labi nito.

Matangkad din ito sa tingin nya kahit pa nakaupo ito.

Nakita siguro sya nitong nakatingin dito kaya naman he smiled revealing his complete set of white teeth.

May sasabihin sana ito ng bigla itong kinausap ng kanina pang nagpapacute ditong stewardess.

Ng maramdaman kong pababa na kami eh umayos na ako ng upo.

Inaayos ko din ang tumagilid kong shades and brushed my short hair with my fingers.

Pagtingin ko sa lalake sa kabilang gilid eh nakatingin na ito sa bintana nya na para bang me malalim na iniisip.

He looks very familiar.

She just doesn't remember who and where did she meet him.

Ng maramdaman na nyang parang nagbabara na ang tenga nya nawala na sa isip nya ang lalake.

She sighed then said Welcome back Charm to herself.