Seventeen Imagines (Open for Requests! ^^)

Eighty-Three (김민규, ZamieZam)

Sorry na, Zam! T^T Wala akong maisip na title eh. Pero goooooorrrraaaaa~ Para sa kinabukasan ng Meanie at niyo ni Mingyu! Hahaha. *puso sign*

Si President Kim sa side *0* ~~~~>

*

I hate him! Kailan ko ba sinabing hindi? Oh well. Siya ang nagsimula! Bigla-bigla nalang niya akong bibigyan ng punishment eh wala naman akong ginagawa. Amp niya. Eh parang tinapon ko lang naman yung juice box na ininuman ko sa field ah...

*kru kru kru*

PERO KAHIT NA!? MARAMI KAYANG STUDENTS ANG GUMAGAWA NUN, BAKIT AKO LANG ANG BINIGYAN NIYA NG PARUSA?! Porket Student Council president siya. Tch. Okay, fine. Alam kong may karapatan siyang parusahan ako because I broke a rule inside the school. Eh bakit ba? Naniniwala kasi akong "rules are meant to be broken". Like duh?

Atsaka buhay ko 'to, gagawin ko kung ano ang gusto kong gawin.

"Hoy, Sei! Hintay naman! Pinark pa kaya namin yung kotse?", Habol sakin ni France habang habol-habol rin siya nung kapatid niyang si Paris. Oh, bongga diba? Ang astig nung names nila. Nasobrahan yata sa tubig yung parents ng dalawang to kaya ganyan eh. Paris na nga, France pa. Di mo na kailangang mag-travel. DAHIL SILA NA MISMO ANG HAHABOL SAYO.

"Kailangan kong magmadali. Naghihintay yung hari."

"Hala, kami na nga nagpark nung kotse--- Hehehe. Joke lang, 'to naman."

Sinamaan ko kasi ng tingin si France dahil idadahilan pa yung pagpa-park nila ng kotse. Atsaka nagmamadali talaga ako at baka mamaya eh number 83 na naman sa Periodic Table si kamahalan. Tch.

Iniwan ko na yung dalawa at nagmadaling tumakbo papuntang garden, naghihintay kasi dun yung kamahalan at ngayon niya na daw ipapagawa yung punishment ko.

Pagkarating ko sa garden...

"HEY, MS. JEON! SINABI KO BANG PAGHINTAYIN MO KO DITO?! ABA!"

Sabi na eh. 83 na talaga siya ngayon. Eh sa tinanghali ako ng gising eh. Bahala siya.

"Sorry", walang halong sincerity na pagpapaumanhin ko. HALA, AT BAKIT AKO MAGIGING SINCERE?!

"AISH. ALAM MO BANG DI NA KO NATUTUWA SA INAASAL MO?! KILALA MO BA KUNG SINO ANG BINABANGGA MO?! ISANG MINGYU KIM LANG NAMAN! KAYA WALA KANG KARAPATANG GANYAN-GANYANIN AKO!"

Inirapan ko siya. Epic eh. Nag-sorry na nga, siya pa galit. Hanep rin eh. Tsaka alam kong siya si Mingyu. Parang tanga lang?

"Kaya nga nag-sorry, diba?", sarkastiko kong sagot sa kanya. His jaw clenched, a sign that he's already mad now.

Pumikit muna siya bago magmulat ulit at ngumiti sakin. "Okay, Ms. Jeon. I'll let you pass this time...", he paused. "... BUT I'LL NEVER LET YOU PASS THE NEXT TIME, UNDERSTAND?!"

"Yeeeeesss, President Kim", bored kong sagot sa kanya. Sinamaan niya naman ako ng tingin.

Tinalikuran niya ko at lumapit sa mga cleaning tools na nakapatong sa isang table. Kumunot ang noo ko. Wait lang ha...

"Anong gagawin ko sa mga yan?", tanong ko sa kanya habang nakakunot parin ang noo ko. Hindi niya ko sinagot at kumuha ng isang walis tingting at ibinigay sakin. Di ko naman kinuha at tinitigan ko lang siya.

"Ano yan?", taas-kilay kong tanong habang nakaturo sa hawak niyang walis. Umirap siya.

Gay.

"Tanga ka ba? Siyempre walis", sarkastiko niyang sagot. Aba, gumaganti ang kamahalan.

"Oh? Gagawin ko?", muli kong tanong sa kanya habang bored na bored parin. Ano ba kasing gagawin ko dun? Ipanggagatong? Sorry siya pero di kami gumagamit ng tingting sa pagluluto. We have electric stove. Mas modern at madali yun kesa mano-mano ka pang maglalagay ng gatong sa lutuan. Hindi yata uso common sense dito kay kamahalan eh. Tch. Epic.