BEKLENMEYEN

Bölüm 9

Arslan ile kulüpte karşılaşmamızdan bu güne kadar aramızda geçen her şeyi yol boyunca Ekin'e anlattım. Birkaç kez sadece ona hakaret etmek için sözümü kesmek dışında fazla bir yorumda bulunmadı.

Sonunda sustuğumda ''Anladığım kadarıyla söylediği şeylerle, yaptıkları birbirini pek tutmuyor''dedi. Gözlerimi yoldan ona çevirdim.

''Benim de kafamı bu karıştırıyor. Sen dışarıdan bir izleyici olarak davranışlarını nasıl görüyorsun?''

''Seni etkilemek istemiyorum ama bence senden hoşlanıyor. Sana bakışları fazla sahiplenici gibi...''

Sanki içime su serpiştirilmiş gibi rahatlamıştım. Bunları kafamda kurmadığımı bilmek iyi hissetmeme neden oldu. Bendeki rahatlamayı Ekin de fark edince oturduğu yerde doğruldu ve koluma vurdu. Genelde bana kızdığında yada nutuk çekeceği zaman bunu yapardı.

''Ahh.. Durduk yere ne oldu şimdi?'' diye sordum. Sol elimle sağ kolumu ovuştururken, bir yandan acıyan kolumla direksiyonu tutmaya çalışıyordum.

''Hemen hayallere kapılma! O odunun elini görene kadar beklemelisin''

Mert'in evinin önüne park ettiğimde ''Biliyorum'' dedim.

Ekin camdan eve bakarak gülümsedi. ''Şu yedek kulubedeki oyuncun da hala maça çıkmaya hevesli unutma''

Somurtarak ''Onu kadroya ben almadım kendisi girdi'' deyip Ekin'in kolunu tuttum. ''Bu akşam lütfen yanımdan ayrılma, şuan onunla uğraşacak havamda değilim''

Siyah saçlarını savurup bana gözünün kıyısından baktı. ''Bilemiyorum tuvaletim gelebilir''

Benmde ona iade olarak koluna bir tane patlattım. '' Kaç yaşındasın sen? Tuvaletini mi tutamıyorsun?''

Kolunu ovuşturup ''Şaka yaptım ruh hastası. Elin çok ağır canım acıdı...'' dedi.

''Ödeştik. Hadi inelim artık şu arabadan''

Mert tek başına yaşadığı iki katlı evinin kapısında bizi bekliyordu. Ekin'i sarıldıktan sonra bana yönelip sıkıca sarıldı. Yanağımı öptüğünde dudaklarının sanki birkaç saniye orada fazla oyalandığını hissettim. Kendimi geri çekerek ondan uzaklaştım.

''Nerede kaldınız yemek için sizi bekliyordum.''

İçeriye yöneldiğimizde ''Bize neler yaptın bakalım'' diye sordu Ekin.

Karşılık olarak Mert homurdanarak ''Yaptığımda sanki yiyorsun da''dedi.

''Ekin'i suçlayamazsın. En son yaptığın şeyi yediğimizde iki gün boyunca mide ağrısından yataktan kalkamamıştık''

Koltuklara oturduğumuzda Mert bana dudağını sarkıtarak baktı. ''Şunu başıma kakıp durmayın artık. Ne yiyeceğinize karar verin sipariş verelim''dedi konuyu kapatarak.

Ekin kimseye bu konuda söz hakkı vermeyeceğini belirtircesine ''Pizzzzaaaaaa'' dedi.

''Bana uyar''dediğimde Mert telefonu çıkarıp pizza sipariş etti.

Birkaç saat boyunca televizyonun karşısında havadan sudan konuşup karnımızı doyurduk. Ekin çalıştığı kafedeki birkaç komik müşterisini anlatarak bizi eğlendiriyordu. Huzurlu bir akşam geçirdiğim için halimden memnun olduğumu düşündüğüm sırada, Mert huzurumu kaçıracak şekilde bana soru sormuştu.

''Şu yeni ev arkadaşı da nereden çıktı?''

Sahiplenici kimliğine bürünmesi beni germeye yetmişti. Yüzünde hoşnutsuz bir ifade ile benden cevap bekliyordu. Buda tavrı beni fazlasıyla sinirlendiriyordu. Yinede sinirlerime hakim olmaya çalışarak konuyu kapatması için cevap verdim.