BİR POLİSİYE HİKAYESİ

Hayat MACERALARIM

Günlerden pazardi ve ben okul değiştirmiştim, yarın okullar açılıyordu. Heyecanliydim ama yine de korkmuyordum. Hayallere dalıp gitmiştim annemin sesiyle irkildim. Hadi Erva kahvaltı hazirrr " dedi ve hemen kalkıp altıma beyaz dar paça üzerinde siyah salaş bi tişört giyip aşağı indim, kahvaltimi yaptım.
annem :
- Gülben yarın okul açılıyor heyecanlı misin?
Ben :
- Evet ama pek gitmek istemiyorum.
Annem :
- Aaaa olur mu canım öyle şey daha 12. sınıfın basindasin.
Ben :
- Evet, doğru söylüyorsun aslında. Bence her şey güzel olucak.
Annem :
- Bence de kızım sen en doğrusunu bilirsin.
Ben:
- Teşekkürler annecim. Deyip yukarı çıktım. Bi duşa girdikten sonra bustiyer ve siyah dar paça diz kapağı yırtık bi pantolon giyip çarşıya çıktım kendime okul forması alacaktim. Bi kaç parça kiyafet aldım. Sonra da bi cafee ye gidip bi sales siparis ettim otururken Dilan la karşılaştım. Biraz da onunla sohbet ettikten sonra eve geldim. Ama annemle babam evde yoktu. Tam onları aramak için telefonumu cebimde cikarirkenken içeriye doğru yürüdüm sonra masanın üzerindeki not dikkatimi çekti. İçi de şunlar yaziyordu

Kızım bizi merak etme . Sen bunları okurken biz uçakta olucaz . Seni bırakmayı inan istemezdik ama mecburuz. Sana şunu söyleme gereği duyuyoruz ama lütfen bizden nefret etme . Sen bizim gerçek kızımız değilsin ama biz seni çok sevdik kendi kizımissin gibi...Bir gün büyüyüp bizi bulmak istersen seni bekliyecegiz . Kendine iyi bak...

Bu yazıyı okurken gözlerimde ki yaşları durduramiyordum. Istemsizce alıyordu sanki. Sonra sinirden tekrar çarşıya çıktım bu sefer de Gökçe yle karşılaştım onunla sohbet ettik falan baya ruhsuz birine baglamistim. Düşünsenize sizin başınıza böyle bi şey geliyo ne yapardınız bilemem ama ben böyle yaptim. Gökçe benim en yakın arkadaşım hatta kardeşim tek çocuk olduğum için kardeşimin olması nası bi duygu anlamis değilim.
Neyse hayat devam ediyo ...

5 yıl sonra

Of yine kalk kahvaltı yap okula git ve 5 gün dönmemek üzere üff ya Gökçe başımın etini yedi ya nası bi insan bu kalk Erva , hadi kalk , Erva aaa . Söyleyis tarzı bu yani insan biraz nazik olur demi ama.
- Geliyoruz be sabret
- Sabretmesem nolur acaba
- Sabrettin de bi şey mi dedik
- Çene calcagina kıyafetlerini giyde in aşağı
- Geliyorum.
Gökçe hep silahtan korkuyor. Bunu bildiğim için silahla aşağı inip yanıma koydum bagciklarimi bağların elimde silahı salliyordum. Niye mi ? Giciklik . Biz Böyleyiz işte arada sırada oluyo .
Gökçe
- Eşhedü ela ilahe illallah ve eşgüdü enla muhammedin abduhu ve ra...
- Gökçe iyi misin ? Gökçe aloooo kızzzz orda mısın ? Eyvah ses yok valla yok billa yok . Napcaz ya . Buldum Songül evet evet Songülü arica. Kendisi hem okul hem silah hem de yatakhane arkadaşım. Onu ararsam mutlaka araba süren bi arkadasi vardır onu arar o da gelir bu şekilde Gökçe yi hastaneye götürmüş oluruz. Ya hiç bu kadar korku çağını tahmin etmemistim. Her zaman yaptığım sakaydi . Songülü aramak için telefonu cebinden çıkardım.
- Alo
- Alo
- Songül yardımına ihtiyacım var
- Tabi söyle ne oldu
- ya araba sürmeyi bilen bi arkadasin var mı ?
- Varda sen de sürmeyi biliyosun niye başkasını çağırıyoruz
- Evet biliyorum ama heyecan yaparım ben şimdi suremem o yüzden
- Tamam dur kapat sen ben kaderi ariycam
Dedo ve kapattı . Yaklaşık olarak 7 dk sonra Songül aradı
- Alo erva biz asadayiz Gökçe yi indir araba hazır
- iyi de.... derken kapattı hemde yüzüme herneyse biraz alttan aliyim sonuçta Gökçe baygın . Zar zor sürükleyen sürükleye aşağı indirdim arabaya attım ve artık gidiyoruz.

Bakalım diğer bölümde Gökçe ye ne olacak onuda sonra ogrenirsiniz sevgiler ... Bay bay
( oy verirseniz çok sevinirim )