The Necklace

Hoofdstuk 9: Ik en Jamie

De uren gingen voorbij, Abbygail heeft me nog een paar keer vuil aangekeken. Waarschijnlijk omdat ze op iemand haar woede wou afreageren, maar iedere keer als ze te dicht bij kwam ging ik ervandoor. Ik was bang dat wanneer ik met haar zou praten, ik mezelf zou verraden. Ik weet niet waarom maar Jamie begon zich steeds vreemder te gedragen. Hij zonderde zich af sinds die ochtend en antwoorde niet als ik hem wat vroeg. Aan het eind van de dag sprak hij niet meer tegen me en liep weg als ik eraan kwam. Ik liep naar hem toe en vroeg: "Wat is er?" "Niks! Moet er wat zijn?" Ik schrok, hoe Jamie naar me keek was ik niet gewend. "Ne-nee" "VRAAG het dan ook niet!" Jamie liep weg. "Nou jaaa zeg!'" Ik snapte er echt niks meer van. Normaal gesproken zei Jamie alles tegen me en nu niet! "Houd je nou niet met hem bezig"  "Shut up!" "Hey Hey, niet zo boos! Jij hebt andere dingen waar je je bezig mee moet houden! Het is tijd dat we aan het plan beginnen"  "Welk plan?" Vroeg ik angstig. "JIj weet ook niks he? Het is tijd dat je het machtigste meisje word die ooit geleefd heeft en ooit zal leven! Je hebt al van alles geleerd en je hebt lekker wraak genomen op Abbygail, nu is het weer mijn beurt om lol te hebben" Dit liep echt uit de hand! Ik moest Jamie vertellen wat er gebeurde! Maar ik had ruzie met hem.  Ik wist niet wat ik moest doen en natuurlijk kon de ketting weer eens raden wat ik dacht. "Hou nou eens op met dat gezanik over dat je het niet meer wil en bla bla blaaa. Je bent hier al lang geleden aan begonnen, het is nu eenmaal je lot om samen met mij te heersen" Ik hoorde maar half wat ze zij. Ik zat vooral te peinzen over wat ik wel niet verkeerd zou hebben gedaan dat Jamie zo boos op me kon zijn. Ik liep naar huis, half luisterend naar het plan dat de ketting me aan het aanpraten was, ookal wist ze dat het niks uitmaakte omdat ik uiteindelijk toch wel mee zou doen.