Selam.Ben Ezgi.18 yaşındayım.Yaz tatilindeydik ve şuan denizde yüzüyordum.Buraya günü birlik gelmiştim.Zaten param anca buraya yetti.Ailem yoktu.Kendi başıma yaşıyordum.
Denizde birazdaha açıldım.Oralar daha soğuktu.Birazdaha açıldığımda ayaklarımın yere değmediğini farkettim.Korkarak çırpındım.
"İMDAAT!YARDIM EDİN!"
Sesim suya batmamla kesilmişti.yukarı çıkamıyordum.Bir süre sonra gözlerim kapandı.
***
Gözlerimi açtığımda koltukta yatıyordum.Ben nasıl buraya geldim lan?En son boğulmuştum
Yoksa beni kaçırdılarmı lan! Sorularımı bir erkek sesi böldü.
"Uyandın mı?"Hızla doğruldum.Karşımda çok yakışıklı bir çocuk duruyordu.
"Sen kimsin?!"
"Seni ölümden kurtaran çocuk."Dedi sırıtarak.Lan bu mu beni kurtardı.Allah'ım iyiki boğulmuşum ya.
"Oha harbiden mi?Yani çok sağol."Üstüm hâlâ bikiniliydi.Hızla kalktım.
"Rica ederim."
"Neyse,tekrar çok teşekkürler görüşürüz."
"Hop hop!Dur bakalım nereye?"
"Eve gideceğim.Hem sana ne oluyor?"
Sırıttı.
"Telefon numaranı vermeden mi gideceksin güzelim?"
Oha!Çocuk yavşak çıktı lan!Hızla yüzüne tokat attım.
"Kes lan gerizekalı niye sana telefon numaramı vereyim?!Salak!"
Hızla evden çıkarak plajın çıkış yoluna doğru gitmeye başladım.Ama ondan önce eşyalarımı topladım ve plajdan çıkarak arabama binip evime gitti.
Evi çalışarak kiralamıştım.Arabayıda satın almıştım.Okumuyordum.Bir restorantta garsonluk yapıyordum ama bize 1 ay falan tatil.Eve tam gitmiştim ki bir şey fark ettim ''telefonumu orada unutmuşum'' çok kötü oldu ama onu gene göreceğim için çok mutlu olmuştum aslında. Onu görmek çok güzel bir duyguydu çok taş lan çocuk! Uf şimdi numaramı almıştır o. Ne güzel unutmayacaktım olcak bitecekti. O telefonu almam lazım almadan numaramı.
