Babam hep söverdi ...gelmişe geçmişe ...ama iyiye sovmezdi...sövüyorsa muhakkak yaa canı acıdığından yada kaldıramadığından...dediğim gibi babam söverdi..o gün annemden sonra daha da çok sövmeye başladı...hayatta yalnız kalmaktan, ac kalmaktan , yalnız uyumaktan... Kırılırdı hep yaşı benim iki katımdan biraz fazlaydı...ama kırılır, alınırdı..babam az gülerdi...hatta birileri çevresinde güldüğünde ona hakaret gibi gelirdi...dağ başında yalnız başına kalmış bir ağaç gibiydi...o kadar buna alışmıştı ki derdini anlatamazdı...bağırırdı
...çagırır ve çokça söverdi ...
