Ben her şeyi kafama takan birisiyim en ufacık bir şeyden bile üzülür dusunur acı cekerim. Ben bir hata yaptım bir başka birisinin hayatına karıştim ve olmamış bir şeye , tabi bu olay okulda olduğu için olay mudur vs rıya gidebilirdi. Ve ben bu olay yüzünden çok ağladım çok, kendimi tutamadım dayanamadım ve hayatımın en büyük açısınıda o an yaşadım. Tek ben değildim arkadaşlarımda vardı ve çok pismandık ama o kişi bizi affettti. Ve ben o an kendime bir söz verdim başkalarının hayatına karışımıycam ve ilgilenmiyeceğim. Çunki hata yapıyorum ve hata yaptıkça acı cekiyorum. Galiba artık büyüyordum çünki acı cekiyordum ama gerçek bir acı. Büyümek neydiki olgun davranmakmi, kelimelerinden ve hareketlerine dikkat etmekmiydi? Galiba bunlar olsa gerek büyükler de çok acı çekiyor ama dayanıyor doğrusu ben pek dayanamıyorum yanı biraz daha dayanıklı olsam belki artık büyüdum diyebilirim kendime. Ama ben her acı çektiğinde bir tecrübe kazaniyorum. Tecrube çok önemli bence gittikçe insanı dik tutuyor...
