Ang Paglalakbay ni Park Jimin sa Parallel World [ JiKook]

-Adventure 1-

Pareho ng naramramdaman, parehong luha, dating gawi lang. Park Jimin masanay ka na.

Nakakapagod na ang daily habits ko, daily routine kumbaga. Bakit ngayon ko lang naisip to? Nakakatawa kasi ilang taon na ang aksidente nung nangyari yun ganito padin ako di pa din nagmo-move on. I'm used to be alone bakit kahit yung personal maid ko dito di ko man lang makausap ng maayos, bakit kung saka ko siya kakausapin kailangan pa galit ang tono? May saltik na ba si pinakagwapong Park Jimin? syempre biro lang.

Nakahiga ako sa kama ko, sus araw araw naman ako dito sa higaan na ito nagsasawa na ko. Oo depressed ako pero ang tagal ko naman mag unwind nakakabagot na itong ginagawa ko, kelangan ko ng kasiyahan pero di ko alam kung paano.

"Sir, kailangan niyo na po bumangon at mamuhay ng maayos, kailangan niyo pong mag college at nais ng pamilya mo na mamuhay ka ng maayos at makisalamuha ang ibang tao, kahit wala na po sila dito kailangan niyo padin po sundin ang itinakda sa inyo" Sabi ng personal maid ko, Oo tama siya kailangan ko mag-aral dahil college na ako automatically enrolled na ko kaya kelangan pumasok na lang ako bukas. Oo bukas agad excited ako eh.

Dahil ang pinakagwapo sa balat ng lupa ay lalabas na ng kanyang lungga.

Ay kami nga pala ang may ari ng school, kaso ang tita ko na ang namamahala rito kasi nga wala na ang parents ko. Sad.

Naalala ko yung memories ko sa school na yon, hays bringing back memories. Bukas school! Magkikita na tayo!!

^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^**^*^*^*^*^*^*^*^*

*RIIIIIIINNNNGGGGGG*

As usual, sound effects ng alarm clock ko na ang sarap itapon sa labas ng bintana.

5:30 a.m.

Oo nga pala, papasok na ako ulit matagal tagal na rin ang pagiging loner ko at mapagisa sa buhay na ang kayang gawin ay mamasyal, kain, gastos, tulog, REPEAT. Syempre yung pag-ligo understood na yon.

Iba ang essence ng araw ngayon yung tipo bang pagkagising mo nakangiti ka na agad? Nae-excite ka ng sobra kasi alam mo may bago nanamang mangyayari ngayon. Oo bago, nakahiga padin ako at nakatingin sa kisame ang saya saya kooooooo. Nginingitian ko yung kisame, ayos lang ba ko. May saltik na ata.

Lumabas ako ng kwarto ng nakangiti, at lahat ng kasambahay at nginingitian ko at kinakawayan.

"Hi aling basyang! Umaga naaaa :D papasok ako ngayon nasaan na ang lunchbox ko?" sobrang lawak ng ngiti ko at pasigaw na binati si aling basyang. Ang taga luto saamin.

"Nako, sir! Ang tagal ko ng di nakikita iyang ngiti mo nami-miss ko na jusko salamat sa diyos at naisipan mong mag bagong buhay" Tila naiiyak na sabi ni Aling Basyang, hay nainibago sila saakin ang gaan sa pakiramdam na may mga taong mahahalaga pa sayo.

"Haha, syempre po! Kailangan ko po ng kasiyahan ngayon! Sige po :) Goodmorningggg" Sabay yapos sa kanya, para ko na din siyang lola dahil napakalapit ko sa kanya.

Di literal na sobrang lapit na iipitin ko na siya, di yung sobrang close. Hangal ka ba huehue. Gwapo ko hehez.

Kahit sa pagligo ko may buhay at kumakanta pa ako sumasayaw sayaw pa. Napagdiskitahan ko naman yung shower na gamiting mic kunwari ay kumakanta.

Sinuot ko na ang uniform ko pagkaligo at ito ay puting puti, pero di parin mawawala sakin yung "sudden sadness" ika nga, he bahala na. Okay na ko masaya pero may part na kulang padin. Ano bang kulang?

Deodorant kasi amoy putok na tong kili kili ko kahit maligo ako haba pa ng buhok nakakahiya.

Dejoke, joke lang.