Miles away| Grayson Dolan dutch

8

Grayson pov
Toen ik de staat naar beneden was ge"pennyboard" sloeg ik links af, naar het bos. Er was een open plek in het bos met een super mooi uitzicht en daar ging ik heen. Ik ging zitten en keek voor me uit. Ik was best verdrietig maar ik hoefde nou ook weer niet te huilen.

Jessie pov
Ik skate de staat naar beneden. Als ik beneden ben stop ik even. ik kijk rechts; daar is een lange weg met winkels. En dan kijk ik naar links; een weg berg opwaarts waar een bos begint. Ik neem aan dat Grayson nu geen cadeautjes voor me gaat kopen aangezien hij boos naar buiten rende. Hij wil alleen zijn, en in een bos kan dat prima. Ik besluit links te gaan. Als ik het bos binnenloop zie ik verschillende paadjes met borden. Ik gok het er maar op en loop rechts omhoog waar een soort open plek is. Als ik bij de open plek kom zie ik heb zitten. 'Grayson'

Grayson pov
'Grayson' ik schrok eerst maar ik hoorde al aan haar stem dat zij het was.

'Jessie, please leave me alone for a sec'.

'But we need to talk' Jessie klonk verdrietig.

Ik keek om en Jessie glimlachte. Ik kon haar niet weerstaan.

'Okay then' zei ik. 'Sit down'. Zei ik en ik klopte naast me.

'Wow, this is beautiful' zuchtte ze.

'I know. I wanted to show you tomorrow but I guess you'll be doing something with Jake tomorrow'. Ik keek naar beneden.

'Look, Grayson, I really do like you. A lot. I really do. And I don't regret kissing you but, I think it was too early. Now I met jake and I think I like him too. I mean, maybe, we should get to know each other a little better. And by we I don't only mean you and me, I also mean Jake and me. Because I don't want to give anyone false hope and make the wrong decision. Again.'

Ze legde de nadruk op again. Maar ik begrijp niet waarom. Ik keek haar aan en zag pijn in haar ogen.

'What do you mean by again?' Vroeg ik.

'I- I. I didn't meant to say that. I'm sorry.' Ze knipperde heel snel met haar ogen en keek weg. Ze veegde met haar mouw onder haar oog. Huilde ze nou?

'Hey, what's wrong, why are you crying?' Vroeg ik en legde mijn hand op haar been.

Ze veegde weer met haar mouw onder haar ogen. Het viel me nu pas op dat ze een vest draagt. Het is super warm? Ik zit hier met mijn tshirt. Nu ik erover nadenk heeft ze altijd lange mouwen aan.

'Im not crying?' Zei ze

'Don't lie to me I saw a tear rolling down your cheek. What's wrong?' Ik begon bezorgd te worden.

Ze keek me aan. En glimlachte, maar ik zag nog steeds de pijn in haar ogen. Er is iets gebeurt in haar leven. Maar wat?

'I will tell you one day, but it doesn't feel right to tell you now'. Ze pakte mijn handen en kneep er zachtjes in.

Ik keek haar aan vol adoratie. Ze was zo mooi. Ik glimlachte. 'Okay, but just so you know, you can trust me'.

Ze glimlachte terug. 'I know' en met dat legde ze haar hoofd op mijn schouder en we keken naar het mooie uitzicht. Ik legde mijn hoofd op haar hoofd en sloot mijn ogen. Dit was perfect. Maar ik kon de gedachte maar niet los laten. Wat is er met Jessie gebeurt? Heeft iemand haar pijn gedaan? En waarom draagt ze nooit korte mouwen?

Sorry voor het korte hoofdstuk, ik heb het erg druk. In ieder geval upload ik nu wel heel vaak. In de kerstvakantie zal ik langere hoofdstukken schrijven!
Kusjes van je ho ho hoe; Fenna