Leigh's POV
KRING! KRING!.. WALANG FOREVEEEER! KRING! KRING! WALANG FOR......
"Oo na! Wala ng forever!" Pinatay ko yung alarm. Bwiset! ang sarap pa ng tulog ko eh! -_-
Tumingin ako sa oras.
.
..
...
....
O.O "HOLY SH***T! LATE NA AKOOOOOOOOOO!"
Eh paano ba kasi, mali yung pagka-set ko ng time kagabi. 6:20 am yun eh! napunta ba naman ng 7:20 am. Ang tanga lang diba? -_- Just great! Dfq!
Dali-dali akong pumasok sa banyo. Tanggal doon, tanggal dito, tanggal dyan.
*After 267848 years xD
Lumabas na ako at nagbihis. Kinuha ko yung bag at phone ko. Tinanaw ko muna sarili ko sa salamin.
"Ang ganda mo Quinn Leigh Reyes!"
Sabay flip ng hair at lumabas ng kwarto.
Dali-dali akong bumaba at nadatnan sila Mommy at Daddy na kumakain.
Mom/Dad: Goodmorning babygirl!
Dad: Ang aga natin ah!
"Dad! late na nga ako oh!" sabi ko. Tumawa lang siya at umiling
Mom: Kain ka na anak. Pinagluto kita ng favorite mong breakfast!
"I'm sorry ma. But i really have to go" sabi ko
Dad: But anak, you mu...
Pinutol ko na siya. Kiniss ko sila sa forehead at
madaling lumabas.
Narinig ko pa ang habol ni mommy "ANAK KUMAIN KA DOON HA!"
"ORAAAAYT MA! ILOVEYOU MWAAA!" sabi ko sa kanya
"UWI NG MAAGA BABYGIRL!"
habol pa ni dad
Hay! Ang sarap sa feeling na may mga magulang na katulad nila. That's why i love them so much! Sabi ko sa sarili ko, "AANHIN KO PA ANG LOVELIFE KUNG MAY PAMILYA NAMAN AKONG NANDYAN PALAGI SA AKIN NA HINDING-HINDI AKO IIWAN AT MAHAL AKO". Sa ganitong sitwasyon maiisip mo talaga na hindi mo na kailangan ng ibang tao pa para mahalin ka at tsaka iiwan ka rin naman sa ere sa huli. Don't get me wrong, hindi ako bitter. Sadyang ganyan lang talaga. Choooos! Ang daldal ko XD
I'm Quinn Leigh Reyes. Anak ng tatay at nanay ko haha (inemphasize pa xD) 16 years of age. 4th year student sa University of St. Thomas. Maganda, matangkad, may utak xD, talented, may average height, mahilig din ako sa music. I usually play guitars and pianos. Basta yun na yun!
At kasalukuyan akong naglalakad ng mabilis papuntang school dahil walking-distance lang ito galing sa bahay namin. Kahit may sarili akong motor at may pagkayaman ang pamilya ko, ayaw kong mag-aksaya ng pera at nagtitipid ako nu! Ayaw ko maging pabigat sa kanila, chaaars! Hahaha
Habang naglalakad ako, may bumangga sa akin
"WTF?!" sigaw ko sa asungot na lalaki
Punyeeeta! Nilagpasan lang ako. Wow as in wow! Wala ba siyang mata?
"HOY MISTER ASUNGOT NA PANGIT NA MAY LAHI NI KING KONG! BULAG KA BA?! DI MO BA NAKITA NA NANDITO AKO?! HOOOY! TUMIGIL KA AT SAGUTIN MO AKOOOOOO! BUMALIK KA DITO HOOOY HAYOP KAAANG LALAKI KA!
Lumingon siya, at sa paglingon niya parang nag slow-motion yung nasa paligid ko. Sh****t
O.O ang gwaaapooo! <3
Asungot: ?_-
Pero kahit gwapooo siya di ko parin palalagpasin yung ginawa niya!
"Bakit mo ko binangga ha?! Ang laki2 ng daan nakisiksik ka pa! Muntik pa akong madapa! Ano ha?! Magsalita ka dyan!" patuloy2 na sigaw ko sa kanya na halos mawalan na ako ng hinga
Tiningnan lang niya ako na halos matunaw na ako sa mga mata niya.
Pilit kong binabasa ang nasa utak niya. Para kasing may kung ano sa mga mata niya na ewan ko ba! Basta pilit kong binabasa yung iniisip niya ngayon. Hindi naman ako ganito ha! Ano bang nangyayari sa akin?! Paki suntok nga ako!
Tinalikuran lang niya ako at naglakad ulit. Peste! Hindi ko na nga hinabol pa, aksaya lang yun sa oras! May panahon lang din yun sa akin, humanda siya! >_<
But f*ck! That guy is too unpredictable!
~~~
BINABASA MO ANG
What's on your mind?
Teen FictionHe's unpredictable. Unang kita ko palang sa kanya may kakaiba na. There's something that pulls me that i shouldn't continue. But he's a magnet. She's too transparent. And i don't like her, until that SH*T happened. HER: TELL ME WHAT'S ON YOUR MIND...
