Yalnızlığın kör kuyularında hayata tutunma çabası sarfeden zavallı.Ağlamaktan gözleri şiş.Harab bitap düşmüş.Küçücük yaşta hayatın zorluklarını omuzlarına yük bindirmiş masum bir çocuk.Şimdi kocaman bir genç kız.Onca yıl geçmiş ancak hayatında olup biten hiçbirşey değişmemiş.Ayağında eski siyah bir bot, üzerinde yırtık pırtık eskiyip kokan kıyafetler.İnsanların gördüğünde burnunu tıkayıp, kafasını çevirdiği ''zavallı'' diye nitelendirdiği bir genç kız.Terkedilmiş ufak bi garajda yaşamaya çalışırdı..Koskocaman şehirde tek başına gezinirdi.Her zaman kendi kendini aptalca şeylerle teselli etmeye çalışırdı.Halbuki o da bilirdi tesellilerin hiçbir şeye yaramadığını.Saçma bi gülümseme belirirdi gamzeli yanağında. Bu da onun kendini mutlu etmesiydi işte.Böyle bir hayattan ne kadar kaliteli bi mutluluk beklerdi ki insan? Koca şehrin, dolu sokaklarında, kahkahalarla yürüyen insanlar görüp onlara imrenirdi hep.Nasıl bu kadar huzurlu olabildiklerine bir türlü akıl-sır erdiremezdi.Mutlaka bunun bi yolu olduğunu düşünürdü.Her defasında denemiş ama, o yolu bi türlü bulamamıştı.En sonunda pes etmiş,böyle böyle alşmıştı hayatına.Tabii buna hayat denilirse.Belki de yalnız olmak onun kaderinde vardı.Peki, ya biri gelir de onun kaderini baştan yazarsa?
İLK BÖLÜM BU HAFTA GELECEK.OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.YENİ BÖLÜMLERDEN HABERDAR OLMAK İÇİN TAKİPTE KALIN.DİĞER BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE. :=)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIĞIN ESİRİNDE
ChickLitYalnızlığın kör kuyularında hayata tutunma çabası sarfeden zavallı.Ağlamaktan gözleri şiş.Harab bitap düşmüş.Küçücük yaşta hayatın zorluklarını omuzlarına yük bindirmiş masum bir çocuk.Şimdi kocaman bir genç kız.
