ELVEDA

31 6 2
                                    


                                         

Yıkık dökük umutlarım vardı benim,

Köhne yalnızlığımda yitip giden

Günler ayların, aylar yılların peşine takılırken

Boş durmamış yalnızlığım

Oda benim peşime takılıp gitmiş

Sevinçler bir yol boyu kadar uzağımda

Ve hüzünler bir nefes kadar yakınımda

Hangi parçamı bıraktım bilmem

Şu gelip geçtiğim sokaklarda

İnsaftan yoksun olan şu hayatın

Umutsuz bir rıhtımındayım şimdi

Hangi ilaç merhem olacak yarama

Ve bugün hangi sevinç kalacak kursağımda

İnan merak etmiyorum artık...

Hoşçakalın kalbi taş, yüzü güleç

İkiyüzlü insanlar

Hoşça kal bir ömür boyu beni kandıran hayat

Aldım yalnızlığımı sırtıma

İşte gidiyorum....




















HicranHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin