Korkuyorum,
Duvarlar üstüme üstüme geliyor.
Sensiz heçen hergünümü acımasızca yüzüme vuruyor.
Kahrolmuş hayat aşkıma bedel okutuyor.
Kalemimdeki murekkeb hergün seni yazıyor.
Biraz acı biraz da nefret saçıyor.
Ama yine de seni seviyor.
Tıpkı korkunun kadere yazdığı aşk gibi.
sensiz geçen her günü döküyor satırlarıma .
Belki bir aşk belkide biraz sevda.
Içinde her nekadar sen olsanda,
Acısı tat veriyor ruhuma .
Yine korkuyorum, yine bekliyorum.
Belki gelirsin , belki de satırlarıma aşkı dökersin.
Bekliyorum,
Sensiz geçen her günümün içinde.
çaresizce bekliyorum,
Zavallı kalmış umudumun içinde seni özlüyorum.
