His Unwanted Wife

CHAPTER FIVE

THE FIRST ENTRY OF SUMMER was supposed to be the happiest time of Daphnes life.
But its shaping up to be one of the hardest. Shes feeling not quite herself. Sa halo-halong emosiyon ay tila sasabog ang kaniyang dibdib.
Malaking tulong na nagprisinta si Monica para maging dakilang alalay muna niya sa pinakamahalagang araw ng kaniyang buhay. Kahit na ito ang bridesmaid niya ay hindi ito nangiming alalayan siya sa simula nang maitakda ang kasal nila ni Brian. Kailangan niya ng taong magpapalakas sa kaniyang loob ngayon, at si Monica iyon. Shes in an emotional pain, but she cant quite put a finger on why.
Youre over-analyzing everything, which is exhausting. Kanina ka pa nakatanga diyan sa harap ng napakalaki at napakalinaw na salamin, pero hindi mo ba nakikita kung ano ang hitsura mo? boses ni Monica na nakatayo na pala sa kaniyang likuran nang hindi man lang niya namamalayan.
Nagpakawala siya ng malalim na hininga bago tiningnan ang kaibigan mula sa salamin.
Im working hard to feel better, but Im worried.
Iniisip mo kung anong magiging buhay mo sa piling ni Brian?
Hindi siya sumagot sa tanong ng kaibigan, but her worried and lonely eyes said everything.
“You consider calling off your wedding, just to make the fear and pain go away. But that doesnt feel right, either, does it?
“If I do, everything will be back to normal. He will be with Janice and”
“And his family will be put to shame, as well as your Dad. Havent you thought of that, Drew?
Natigilan siya at napaisip. Totoo ang sinabi ni Monica. Kung uurong siya sa kasal ay siguradong magiging komplikadong lalo ang lahat. Mas marami nang masasaktan at malalagay sa kahihiyan. Hindi niya iyon magagawa sa mga magulang ni Brian at lalo na sa kaniyang ama.
She can not betray her own father.
“Drew, andito na ito. We did everything para rito, tapos bigla kang mag-iisip na uurong. Huwag mo munang isipin ang mga bagay na hindi pa nangyayari. Brian will be a good hubby. Think positive, Daphne Drew.
Pinilit niyang ipinasagipsip sa utak ang sinabi ni Monica. Kahit na sa sulok ng isipan niyay nakatago ang malaking takot at pangamba.
Lets get your dress on first, said Monica, hanging the large garment bag on the clothes bar. Bagay na ngayon lang niya napansing bitbit kanina pa ng kaibigan.
She unzipped it slowly, revealing the exquisite silk satin wedding gown inside. Napasinghap siya nang masilayan ang puting gown. Katulad nang reaksyon niya nang una niya itong masilayan sa bridal shop, hindi pa rin niya maitago ang paghanga sa magandang gown ngayong makita niya ito sa pangalawang pagkakataon.
Nang maisukat niya ito sa harap ng three-way mirror ng bridal shop ay labis siyang namangha sa ganda ng pagkakayari nito. Ito ay mermaid gown na gawa pa ng sikat na American fashion designer na si Ralph Lauren.
She’d looked at others after it, keeping her options open, but she had always known this was the one.
Daphne was looking beautiful, stunning, and perfect in her elegant white gown. The mermaid silhouette perfectly hugs her curves and gorgeously flares at the hem with a modest cathedral train in the back. The sweetheart bodice accentuates her perfect chest. Nalantad lalo ang kakinisan at kaniyang kaputian sa sleeveless satin. She carried a spectacular creation of delicate red roses, highlighted with wee white lilies.
The weather is quite spectacular, with the clear, blue sky, and the gold rays of the early morning sunrise.
She looked like an angeleveryone in the room said soin her lovely, elegant wedding gown, her long-shiny-hair gleaming under her sparkling veil. Puno ng paghanga, inggit, at pagkamangha ang mababakas sa mga mukha ng mga taong umasiste kay Daphne sa paghahanda niya. Isa na roon si Monica.
Inalalayan siya ni Monica at iniharap sa full-length mirror. Wow Totoo ito, hindi ba? Hindi siya makapaniwala nang makaharap na siya sa salamin. Ito na talaga, hindi lang siya nagsusukat ng damit sa shop, kundi totoong ikakasal na siya.
Im really getting married, she murmured in disbelief.
Yes. Bago pa lumubog ang araw mamaya, you will be married, sang-ayon ni Monica na yumakap sa kaniyang baywang mula sa likuran.
Theres a part of me which can’t believe na mayamaya lamang ay maglalakad na ako sa altar.
Monica let out a shrill. You sure are, Drew! Dios ko, inakala ko pang mauuna ako sa yo! I hope Im not destined to be one of those always a bridesmaid, never a bride types”
Naiiling at natatawang pinagmasdan ni Daphne ang repleksiyon ng nakasimangot na kaibigan sa salamin. “Oh, come on, Mon, huwag mong sabihin yan. Malay mo isang araw, darating na si Mr. Right mo.
Lalong nanulis ang nguso ni Monica sa kaniyang sinabi. Nakakainis na nga ang mga lalaki, bakit hindi mapansin ang kagandahan ko?
“Huwag ka ngang ganiyan. Who knows, yong destiny mo andiyan lang pala. Baka magmelagro, mauna ka pang ikasal mamaya sa akin. O kaya, bukas makalawa, ikaw naman. At ako naman ang bridesmaid mo, nangingiting si Daphne.
“Oh, yeah, be sure na sa akin matapat at ako ang makasalo sa bouquet mo mamaya sa reception nang magkatotoo yang sinabi mo.
Dont worry, I will absolutely toss to you nang hindi ka na malungkot diyan. Gusto ko ring makita ka sa ganitong ayos, Mon, sabay hagod sa repleksiyon ng kaniyang kabuuan sa salamin.
Pagkuway nagyakapan silang magkaibigan.
“Parang gusto kong malungkot dahil siguradong mababawasan na ang oras mo para sa akin, Drew. Bagama’t pabiro ang tono ni Monica, totoo iyon sa loob niya. Sigurado siyang mapupu-ngaw siya sa kaibigan.
“Nah! OA mo, ha! Hindi ba ayaw mong malungkot ako ngayon? pabirong baling ni Daphne.
“Hindi na bale na ako ang malungkot dahil hindi naman ako ang bida ngayon. She laughed. Im happy for you, Drew.
Matapos ang kanilang girl talk ay si Monica naman ang nagsimulang mag-ayos sa sarili, habang si Daphne ay kinausap ng ama.
“You look absolutely beautiful, baby, Daphnes father said from her other side. Yumukod ito at hinagkan siya sa pisngi. Daphne glanced at him briefly. Nang tingnan siya nito mula sa salamin, she could see tears sparkling in his fathers eyes.
“Dad, huwag mo akong iyakan, please? This is my day. You must be happy for me. Pinilit niyang ngumiti at pigilan ang sarili na maiyak din.
You look exactly like your mom when we got married. Garalgal ang boses ni Don Roberto nang sabihin iyon sa anak.
She doesnt know what her mom looked like. Hindi na niya kasi ito nagisnan pa. She died when she gave birth to her. Although, her father always says she looks like her mom at nakikita naman niya sa mga larawan ng yumaong ina na talagang kamukhang-kamukha niya ito, there is a part of her that misses her mom. Hindi man nagkukulang ang ama sa pagmamahal at pag-aaruga sa kaniya, minsan hinahanap-hanap din niya ang pagmamahal ng isang tunay na ina.
Hindi niya na napigilan ang luhang naglandas sa kaniyang pisngi. She hugged her father as if she doesnt like to go and leave him behind to live her own life. Alam niyang malungkot ang kaniyang ama at labis na nangungulila sa kaniyang ina. Ayaw niyang isipin nito na iiwan din niya itong mag-isa.
“If one day comes that you cant tell anybody, because you dont want to give them a bad impression of your relationship Im here, Hija. I will always be here to listen and understand you, whatever it will be, DD.
“Yes, Dad. I will always remember that, napatango-tango at humihikbing tugon ni Daphne sa ama.
Im the happiest father in this world because of you, Daphne Drew. I have the most beautiful daughter by my side. Hinagod-hagod nito ang likod ng anak. This is such a special day. I think every parent dreams of their daughters wedding, and I’m just so thankful to see you happy and healthy and looking so perfectly beautiful”
I left my childhood behind, and today my singlehood. But I will not leave my daughterhood behind, Dad. I wont. I will be always your lil DD. Humigpit ang yakap niya sa ama.
“Huwag mo akong alalahanin, Hija. Im happy as long as I see you happy with him, ani ng ama na ang tinutukoy ay si Brian. You must know how to keep a long lasting relationship with your husband, dugtong pa nito.
“Dad naman, e, hindi ko pa naman siya asawa. Pinilit niyang ibahin ang takbo ng usapan nilang mag-ama. Ayaw niyang malungkot ang ama. Ayaw rin niyang pagurin ang make up artist dahil sa pagkasira ng make up niya.