*SENSİZLİK *

Bölüm - 1 -

Soğuk, vücudumun her tarafı titriyor. Karanlık, ıssız sokaklarda yapayalnız yürüyorum. Hayat bedenime o kadar karanlık gelmişti ki daha fazla yürüyemedim.

Sonrası karanlık ...

* * *

Gözümü açtığımda başım acayip bir şekilde ağrıyordu. Etraf bulanıktı. Burada ne işim vardı? Hatırlamıyorum... beni buraya kim getirmişti ?

"İyi misin ? " duyduğum sesle düşüncelerimden uzaklaştım. Ağzımı 'iyiyim ' demek için açtığımda hissettiğim acıyla inledim.

"Peki sen biraz daha dinlen."dedi karşıdaki çocuk.

Boğazımdaki acıyı umursamayıp "Sen kimsin ? "dedim. Ve sonra yine acıyla inledim.

"Gerçekten beni hatırlamaman çok üzücü prenses "dedi ve sırıttı. O kimdi? Ve ben onu neden hatırlamıyorum?

"Hatırladığında bu kadar sakin kalabileceğini sanmıyorum prenses. " odadan çıktı. Başım ağrıyordu, uyumaya karar verdim.

* * *
"Amasya. " Birisi bana sesleniyordu. Ama o kadar yorgundum ki göz kapaklarımı açacak gücüm yoktu.

Sonrası soğuk ; çok soğuk.

Çığlık atarak kalktım. Üstümdeki her şey ıslaktı. Kıyafetlerim üstüme yapışmıştı.

"Sonunda uyandın prenses. Uyanman için illa üstüne su mu dökmem gerekiyor du? " sesin geldiği yöne doğru döndüğümde hastanedeki çocuğu gördüm.

"Se-sen benim üstüme su mu döktün. " dedim kekeleyerek. Üşüyordum döktüğü şu çok soğuktu.

"Evet ."dedi alayla. Onu öldürmek için ona doğru bir adım attığımda odadan çıktı ve koşarak merdivenlerden indi.

"Ukala! Pislik! Beyin yoksunu! " diye saydırmaya başladım ve onun peşinden gittim.

"Ah tabii! Bende seni seviyorum. "Dedi alayla.

Ona vurmak için bir adım attığımda bir şeye takıldım ve üstüne düştüm.

Gözleri kahverenginin en güzel tonlarındaydı. Yakışıklı çocuk.Aptal iç sesim de buradaymış. Ne güzel (!) .

"Bence öp . "Dedi. Tek kaşımı kaldırmış ona bakarken ağzımdan "hah "diye bir ses çıktı.

"Iki saattir üstümdesin. Kalkmıycaksan öp. Boşuna ezilmiş olmayayım. " dedi ve sırıttı,

Iç sesim koca bir 'nah' çekerken üstünden kalktım.

"Neyse sen dinlen. " dedi ve evden çıkmak için kapıya doğru yöneldi .

"Dur " diye bağırdım. "Kimsin sen? "

Bana bakmadan yürümeye devam etti. Tam kapının önündeyken

"Kıvanç. Kıvanç Güçlü. " dedi ve kapıyı çarparak evden çıktı.

Kahverengi nin en güzel tonundaki gözleri nedense bana tanıdık gelmişti. O benim kim olduğumu biliyordu. Ama ben. . Hatırlamıyorum ...