Μην σε νοιάζει αν με πονέσεις
Λίγος πόνος παραπανω δεν πειράζει
Με έμαθες στον πόνο
Και τώρα συνηθισμένη πλέον σου λέω "χτύπα"
Είναι αυτό το πάθος των ματιών σου όταν με κοιτάς
Που με κάνει να υπομένω τα πάντα
Και να μένω
Να μένω εδώ δίπλα σου οικειοθελώς
Λές και μου'χεις δέσει την καρδιά με ένα αόρατο σχοινί
Και κάθε φορά που με πονάς το σχοινί μακραίνει και εγώ απομακρύνομαι
Μα μόλις μου χαμογελάς και λές "συγγνώμη"
το σχοινί μαζεύει και εγώ κολλάω στο σώμα σου πάλι σαν μαγνήτης
Είναι η έλξη που έχουν οι μαγνήτες
Μια τέτοια έχουμε...
Δεν μ'έχεις δέσει πραγματικά με σχοινί
Μα εγώ νιώθω δεμένη
Όσο όμως και αν με πονέσεις, το σχοινί αντέχει
και αν κάποιος το κόψει εγώ θα βρώ άλλο, πιο γερό
Πάντα θα βρίσκω λύσεις όταν το προβλημα αφορά εσένα
