Arkadaşlar okuyup geçmeyin,vote leyin lütfen .İnşallah beğenirsini .
Gözlerimi açtığımda bir odaya alınmışım . Anneme Furkan iyimi diye sorduğumda beni üzmemek için "bilmiyorum sen gözlerini açana kadar senin yanındaydım"dedi.
"Anne ben Furkanı çok merak ediyorum bakıp gelebilir miyim"
"kızım sen nasıl ayağa kalacaksınız kıçın kırık ve yeni ameliyattan çıktın kalkamazsın"
"Anne git o zaman sen bak meraktan çatlıyorum yaa"
"Tamam sen bekle ama sakın ayağa kalkma "
"Anne çabuk"
Annem hemşireyi bulup bana Furkanın öldüğünü söyletecekmiş.
Ben ise birşeyden habersiz inek gibi yatıyorum.
Kapıyı hemşire açtı, arkasından annemin yaşlı gözlerini görünce ben biraz anlamıştır.
Hemşire kısık sesle canım Furkan Gürsoyu kaybettik dediği an benim hayatım durdu.
Ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. İçimdeki üzüntünün sonu yoktu.
Ağlarken nefesim kesiliyodu sanki.
"Anne ben onsuz yaşayamam,ben Furkansız yapamam keşke ben ölseydim Allahım"
"Ben o okula bi daha gidemem ,o sınıfa bir kere daha giremem"derken ağlamaya devam ediyordum
Ağlarken bi bayılır gibi oldum ve annem çığlık attı.
Hemşire sakinleştiriciyi yaparken ben hala ağlıyodum .Sonrasında ben derin bir uykuya daldım.
Ben uyanınca saat akşam dört olmuş.
"Kızım Ayten teyzen aradı yarın Furkanın cenazesi varmış."
annem konuşur konuşmaz ben yine ağlamaya başladım,hemde hıçkıra hıçkıra.
"Anneee ben Furkansız naparım bana yardım et doğduğum güne lanet olsun,Allahım yardım et lütfen"
Sinirimden masadaki yemeklerin hepsini yere çarptım
annem bana şaşkın ve korkulu gözlerle bakarken ben ağlamaya devam ediyordum.
Annem hemşireyi yine çağırdı. Sakinleştiriciyi yaptıktan sonra ben yine uykuya daldım.
***********************
"Açelya ,Açelya uyan artık"
"Anne kalksam ne olacak Furkan yok artık"der demez gözümden yaş süzüldü.
"Kızım ağlama artık sana bişey olacak"
"Furkanı son kez görücem nasıl ağlamayayım "Annem sessizce ceketimi giydirdi
"Ben hemşireyi çağırayımda seni tekerlekli sandalyeye oturtsunlar"
"Aaa canını yakıyosunuz"
"Pardon"
"Cenaze töreninden sonra hastaneye geri dönün tamammı"
Annem sandalyeyi yavaş yavaş sürerken ben hem ağlıyodum hemde Furkanla lise birden beri anılarımızı gözümün önünden geçiriyodum.
-Furkanla dönme dolabın en üstünde elektrikler kesilmişti ve ben çok korkmuştum.
-Furkan resim dersinde benim resmimi çizip bana sürpriz yapmıştı.
-İlk o bana açılmış ve tüm sınıfın önünde bana aşkını ilan etmişti.
"Açelya iyimisin hiç sesin soluğun çıkmıyo"
"Ehh işte bu halde ne kadar iyi olunursa"
Beni ambulanstan indirdikten sonra Furkanın evini görünce ağlarken nefesim kesiliyodu .
İçeri girdim ve Ayten teyzenin(Furkanın annesi)boynuna sarıldım ,sarılır sarılmaz ikimizde hüngür hüngür ağlamaya başladık.
"Ayten teyze artık Furkanı bir daha göremeyecek miyim? "
Ayten teyze ellerini yüzüne kapatarak o artık yok yok yok! diyerek çığlık attı.
Biraz zaman geçtikten sonra Adnan bey(Furkanın babası) donmuş bi şekilde Ayten cenazeyi getirdiler dediğinde Ayten teyze Furkanın öldüğünü kabul edemiyodu.
