çocukluğumun aşığıyım

İLK ADIMLARIMIZ ...

yürümeye başlarken ilk adımımızı  atarız ve sonra bir adım  daha yere düştüğümüz zaman gözümüzden akan yaşlar küçük bir göl oluşturacak kadar büyüktür ve sonra 3. adımımızı attığımızda okul günlerimize başlarız  ilk okul çok heycanlıdır bizim için kalem tutup yazı yazmak bir lise öğrencisinin matematik sınavından 100 alması gibi bir şey 4. adıma doğru ilerlerken liseye hazırlık dönemimize geçiş yapmaktayzdır sınavlar falan derken halimiz duman olur ve nerde olduğumuzu göremeyiz 5. adımda ise artık bir lise öğrencisiyiz burası biraz karmaşık aşk duyguları acı duyguları derken yine incindik..

aşık olurken sana görmediğin cennetin kapısını açtırırcasına gülerek bakarkenki sevdiğin insan , en ufak bir hatanda o kapıdan geçemez olursun bir zaman sonra o kapılar sana kapanırken sevdiğin insanın yüzünde olan gülüş adeta seni duvarları soğuk yerleri pis bir odaya sürüklercesine iter. kalbimizde ona ait olan o kocaman tahtımız kırılmıştır ve yine aşkta kaybetmiş olan bizizidir ne kadar değer verirsek o kadar karşılığını alırız demişler ben verdiğim değerin karşılığını onu sevmekle meşgulken kaybettim !