I DREAM

Author's Note:

Denidedicate ko po ito kay Eomma TheDazzlingGirl! Magaganda po stories niyan~ kaya read niyo ha? Mabait din yan tska cute! ^_^ Hi Ate Yonghwie! :3

Wala, napagtripan ko lang to. Siguro dala narin ng kalungkutan kong nararamdaman ngayon. Well, maybe, semi-non fiction to and semi-fiction. Yiee charot. lol. Haha. O' sige, basahin niyo na ang kadramahan ko.

Copyright 2013. 

foreverholdme's property. Do not translate, put on other's website, plagiarize, etc. Any similarities to other stories is purely coincidence. This story is fiction.

---

ONE: There's Still Hope Left.

Pamela's POV

Hi~ Ako si Pamela Bernardo. Korny ng pangalan ko neh?

Isa akong huge fan ng KPOP. Yeap, kpopper ako.

Isang trying hard maging koreana.

Isang babaeng trying hard magpaganda, kasi akala niya, mapapansin siya ng bias niya.

Isang babaeng trying hard magpaputi, kasi nga, inggit na inggit siya sa mga mapuputi sa kpop.

Isang babaeng trying hard mag-aral ng korean dahil gusto niya maging fluent siya pag-nagusap sila ng bias niya.

Isang babaeng trying hard mag-make up para daw 'mas gumanda'.

Isang babaeng inggit na inggit sa SNSD, f(x), Miss A, RAINBOW, at kung ano pang magandang banda. But don't get me wrong, hindi ako hater, actually, SONE at f(x) fan po ako. May onting pag-ka-Rainus din pero hindi naman ako fan/hater ng Miss A. Ayos lang sila sa akin.

Isang babaeng trying hard kumanta at mag-rap ng kpop songs.

Isang babaeng trying hard sumayaw at kumembot at pag-aralan ang dance steps ng favorite kpop groups niya kahit alam naman niyang hindi niya kaya. Syempre, parehong kaliwa ang paa niya eh.

Oo. Lahat ng niya na nabasa niyo eh ako yun.

Oo nga.

Ako lahat nung babaeng trying hard na yun.

Masyado na ba?

Kailangan ko na nga bang mag-give up?

Kasi gusto ko talaga maging isang KPOP Idol eh. 

Siguro kasi gusto ko sumayaw, kumanta at umacting. Siguro para narin sa bias ko.

Syempre, sino ba namang fangirl ang ayaw makatuluyan ang bias niya right?

Pero kahit anong try ko, wala eh. Hindi ko alam, parang wala talaga akong pag-asa na matupad ang dream ko.

Sabi nila, keep fighting daw, pero ang tanong, kaya ko pa ba lumaban? Kaya ko pa ba ipagpatuloy tong pangarap ko na to?

Alam niyo, isang araw tumingin ako sa salamin. Tinitigan ang sarili. Maya-maya, habang tinititigan ko ang sarili ko, tumuluho ang luha ko. Siguro dahil sa naipong feelings.

Tapos, kina-usap ko ang sarili ko. Weird ko noh?

"Bakit ba ganito?! Bakit ba ang panget panget ko?! Bakit ba kasi hindi nalang ako naging mukhang koreana?! Bakit ba kasi hindi nalang ako naging kasing ganda ni Yoona? Bakit. Bakit.." Yan, yan yung sinisigaw ko sa sarili ko habang patuloy na tumutulo ang luha ko.

Sabi nga nila, iiyak mo lang daw yan para mabawasan yang sama ng loob mo at bigat mo sa damdamin. Pagka-iyak mo daw, mararamdaman mo daw ang fulfillment. Pero siguraduhin mo daw, after mo umiyak, tatawa ka na ulit.