İnsan neden yerdi ? Neden içerdi ? Neden yapardı ? Neden kalkamayacağı işlerin altına girerdi ? Neden severdi ?
Bunları çok merak etmişimdir her zaman.
Ama beni anlayan kimseyi tanımadım ben bu hayatta. Anemle konuşsam sorularımı saçma buluyor. Babamı zaten yazdan yaza görüyorum ki o da anlamaz beni. Arkadaşlarım da gezmek tozmak dışında bi şey bilmezler .
Bazen yaşamımızı çok saçma buluyorum. Herkes birilerine bir şeyler öğretme peşinde. Birilerine ders verme peşinde. Her olaya yorum yapma peşinde.
İsyan her zaman karşı çıktığım bir şeydir ama bazen gerçekten çok bunalıyorum.
Aslında öyle dışarıdan birine fazla görüncek derdim yok. Ailevi sorunlar da değil. Benim sorunlarım ödevler , dersler , coğrafya , daha konuşmadan gıcık olduğum insanlar .
Evet insanız. Hepimizin iyi ve kötü yanları var. Ama benim sorunum şu ki ben sevdiğimin hatasını ; sevmediğimin iyiliğini görmem.
Keşke dünyada sadece karnımızı doyuracak kadar para kazansak . Keşke dünyayı yaşadığımız yer kadar bilsek. Keşke insanlar inanacağımız kadar yalan söylese ....
Bugün de günlerden salı . Okula gitmedim. Devamsızlık hakkını kışın kullanıp yazın sıcağında okula gitmek zorunda kalanlardanım.
Saat 15.28
Annemin "İreeğğm kalk yavrum hadi " diyen , içinde sadece benim anladığım "Kalkmazsan yolarım " tehdidi içeren sesiyle saniyeleri saymayı bırakarak yatağımdan kalktım.
Bu yıl üniversite sınavına gireceğim ve bugün sadece 30 soru çözdüm.
Zaten normalde de günde 250 soru çözüyorum hepsini de akşam 7 den sonra .
Yani çok bile çözdüm.
Üzerimi değiştirip telefonumu elime aldım. Bu arada annemin çağırdığını unutmuştum (!) bile .
İnstagramda ve twitterda hiç bildirim yoktu çok acayip.
Sokakta oynayan suriyeli -türk karışımı büyük bir gürültülü çocuk topluluğunun seslerine inatla müzik açtım.
Bruno Mars - Uptown funk dinlemeye başladım.
Dırıdırıt dırıdırıt bölümüne çocukların sesleri eşlik ediyordu ne kadar da şanslıyım.
Şarkı bitince Policeman açtım.
Bu şarkıyı dinlerken amaçsızca kendi hayal dünyamda klip çekerdim. Mal olmak bunu gerektirir.
Ama daha fazla dayanamadım ve kendimden inanılmayacak bir hareket göstererek gittim üşenmeden camı kapattım.
Sonra müziğe devam ettim. Müzikler kendi kendine ilerledi.
Sıkılmıştım.
Okulda şuan kimya dersindeler. Pelin in telefonu hep sesli dedir. Bi ara aklıma mesaj atmak geldi ama bu piçlik kimya için ağırdı. Yoksa telefonu dümyanın en saçma melodisini çalardı ve hoca da Pelin in ağzına dışkılardı .
Evet ben çok iyi bir arkadaşım .
En iyi arkadaş benim.
Dünya üzerindeki en iyi arkadaşım.
Bir saniye önce mesaj attım.
Arkadaşlar ilk kurgulu hikayem umarım beğenirsiniz.
