Soğuk havanın dondurucu etkisi yüzüme vururken montuma daha sıkı sarılarak adımlarımı hızlandırdım. Hava o kadar soğuktu ki, dışarıda kalan insanları düşündüm. Evsiz, sokakta kalmış onca insan. Birde kendime baktım. Yılbaşını kutlamak için soğuğa aldırmadan yürüyordum.
Islak kaldırım taşlarında suya basmamaya dikkat ederek yürüdüm. Başımı kaldırdığımda yolun kenarında duran araba dikkatimi çekti.
Siyah araba geri geri gelerek tam yanımda durduğunda kaşlarım istemsiz bir şekilde çatıldı. Sürücü koltuğunun camı ağır bir şekilde aşağı indiğinde bana gülerek bakan Korhan'ı gördüm. Bana sadece gülümsemesini gösterseler tanırdım onu.
"Ayza?" Düşüncelerimden sıyrılıp, yüzümde ki saçma gülümsemeyi silerek. Korhan'a baktım. Devam etti,
"Bu saatte dışarıda ne yapıyosun tek başına?" Dedi ciddi bir şekilde. Etrafıma baktığımda gerçekten de cadde de tek başıma yürüdüğümü fark ettim.
"Gözde'nin yılbaşı partisine gidiyordum," Dedim soğuktan titreyen sesimle. Ellerimi cebime koyup ısıtmaya çalıştım. Korhan her zaman ki dağınık gülüşüyle bana baktıktan sonra yan tarafında ki kapıyı açıp bana baktı.
"Bende oraya gidiyorum hadi gel." Bir şey söylemeden arabanın önünden dolaşıp yolcu koltuğuna oturdum. Yüzüme vuran sıcak hava dalgasına vücudum hemen tepki göstermişti. Korhan arabayı hareket ettirdiğinde kaçamak bakışlarla ona bakıyordum.
"Söyleseydin evden alırdım seni, deli misin bu soğuğa bu cadde de tek başına yürüyorsun." Korhan'ın sesi kulağıma melodi gibi geliyordu. Siyah saçları, siyah gözleri...ve ona eşlik eden siyah uzun kirpikleri. Bir insan nasıl gözüme mükemmel gözükebilirdi ki?
Serseri halleri, güldüğünde gözlerinin kısılıp geriye kirpiklerinin kalmasına kadar incelemiştim onu. Her gün giydiği gri hırkası ve onun üzerinde olan siyah montu. Serseri hallerinden ziyade, serseriydi zaten. O gün başka kızda, bugün başka kızda gezen birisiydi. Her zaman gülen asla ciddi olmayan birisiydi işte Korhan. Başına ne gelirse gelsin hep gülen birisiydi.
"Ayza? Daha ne kadar inceleyeceksin beni? Fazla aşık olma." Korhan'ın dalgalı ses tonuyla kendime kendim. Sahi, yine dalmıştım ona.
"Bir şey düşünüyordum." Dedim mırıldanarak. Korhan inanmadığını belli ederek güldü.
"Sürekli yanımda dalıp gidiyorsun bana bakarak. Ve ne zaman sana bunları desem 'bir şey düşünüyordum' diyorsun." Dedi gülerek. Gözlerimi kapatıp utanmamın doruğuna ulaştım. Yanaklarım alev alev olmuştu daha az önce donarken.
"Ben..."
"Beni sevdiğini biliyorum, zorlama kendini." Dedi gülerek. Gülünecek ne vardı sahi? O kadar mı komik.
"Kim, ben mi seni seviyorum? Güldürme beni. Duygusuz kişilere karşı bir zaafım yok benim Korhan." Dedim aynı şekilde gülerek. Korhan tek kaşını kaldırıp bana baktığında yola döndüm. İsteyerek gelmediğimi iyi biliyordu.
"Anlıyorum seni canım." Dedi gülümseyerek. Virajı döndüğümüzde Gözdeler'in evinin önünde durduk. Herkes gelmişti sadece Korhan'la ben eksiktik anlaşılan.
Arabadan indiğimizde Korhan kaşlarını çatarak bana baktı. Yanıma gelip üzerimi incelediğinde gülümsedi.
"Seni ilk defa mini bir elbiseyle görüyorum." Dedi gülerek. Üzerimde ki askılı siyah elbiseme baktım. Gerçekten de kısaydı. Çıplak bacaklarımı donmaktan Korhan kurtarmıştı.
"Ben de seni bir gün normal kıyafetle görmek istiyorum" Dedim gülerek. Korhan üzerine bakıp başını kaldırdı.
"Kıyafetim gayet uygun." Dedi gülerek. Üzerinde ki siyah kazakla, pantolonun uyumunu inceledim. Tabi üzerinde ki gri hırkasını ve montunu es geçiyordum.
