Alles wordt geschreven in de ♡Pov Hope.♡ x Ly All :)
Ik snap niet Wat Ze Van Me Verwachten Hoor. Serieus. Als ze me hadden gevraagt om een "normaal" kussen te make tijdens Woondecoratie les hadden ze duidelijker moeten zijn. Het lijkt erop dat het een rechthoek moest zijn. Het zou ook Beige Moeten zijn. Én het zou geen glitter of Pailletten mogen bevatten. Mijn Ster-Vormige Neon Roze Be-Glitterde kussen kon dus niet door de beugel. Dat klopt. Maar mijn kussen had persoonlijk heid. Dat kon je niet zeggen van alle andere beige kussens in het lokaal. "Hope Jackobs waneer Ga je leren de instructies te volgen?" Vroeg de Docent Mvr. Van der Noor (goor) mij. Het duurde even voordat ik door had dat ze geen antwoord verwachten. Dat had ik iets te laat door. "Dat duurt nog wel even" zeg ik wijzend naar mijn kussen. Ik probeerde niet eens het sarcasme uit mijn stem te halen. Hoofdschuddend liep ze naar een andere tafel *Victory Dansje In Mijn Hoofd* Ze kwam aan bij het kussen van top studente Jane Davis. Miss. Davis dit is perfect! Glimlachte ze naar het beige kussen kijkend. Ik rolde met mijn ogen "ofcourse" fluisterde ik zacht genoeg dat niemand het kon horen. "Een Andere 10+ komt jou kant op Jane." Vertelde Mvr van der Noor vrolijk. Met trots nam Jane het kussen vast. Man wat haatte ik haar. Gewoon omdat ze de instructies volgde tot het kleinste detail, haar projecten altijd optijd inleverde, en slijmde bij de docent kreeg ze tienen. Ik keek naar mijn glinsterende kussen. Nee het was niet recht en de meeste glitters was er al af maar hij was mooi. Hij was absoluut prachtig! Maakt niet uit wat iemand ook zegt. De Bell ging en ik propte mijn glitter kussen in mijn tas. Terwijl ik het lokaal verliet zag ik een glimmende poster op het prikbord. De poster was voor een mode ontwerp competitie. Het was een nieuwe poster. Omdat ik uren naar het prikbord keek onder de saaie speeches van Mevrouw Van Der Goor. Ik scheurde de poster van het bord en stopte het in mijn tas ik wilde niet dat iemand anders de poster zag en mee wilden doen. "Hey Hope." hoorde ik mijn beste vriendin Hayley Valentino zeggen. "Kom je zou naar de aula, ik heb zo veel te vertellen over het weekend it will blow your mind!." Ik kwam bij mijn kluisje en ontkreukde de poster zodat niemand hem zou zien. De opdracht is dat je een jurk moet maken. Maar niet zo maar een jurk. Een bijzondere jurk Die gedragen kan worden door een super model. De jury's gaan kijken naar creatifietijd, stof keuze, hoe het staat en kwaliteit. Dat waren veel dingen.De hoofdprijs is 10.000 Euro. Het is altijd mijn droom geweest in fashion disigner te worden. Echt al sinds ik me kan herinneren dat ik mezelf aankleed. Ik leefde Mode. Ik moest deze wedstrijd winnen dat moest gewoon! Dus Creatifietijd Was makkelijk. Ik had al een shetsboek vol ontwerpen. Stof keuze was moeilijker want ik had een strak Budget. En met Strak budget bedoel ik geen budget. Ik moest langs 2e hands winkels om te kijken of ik iets kon her gebruiken.
De maten en hoe het zal passen wordt makkelijk. Aleen kwalitijd werd heel moeilijk ik en rechte lijnen gaan niet samen. Mijn naai kwaliteit zuigde. Als ik de competitie wilde winnen zou ik alle 4 punten moeten kunnen. Maar het zou eeuwen duren voordat ik goed kon leren naaien. Ik dacht altijd dat als ik een beroemde disigner werd ik allemaal dienaressen had die alles voor me zoude naaien dus warom ergens goed in zijn als anderen het voor je kunnen doen? Het leek een geweldig plan. Maar nu zag ik een paar probleempjes... Ik deed mijn Kluisje dicht en leunde er tegen aan. mijn ogen geleden over een paar meisjes bij de fontein die hun brood aten. Maar op hun Letten ik niet. Jane zat aan de andere kant van de fontijn in haar eentje een appel te eten. Ik wist precies hoe ik die wedstrijd ging winnen.
Partnership met Jane..
