Karanlık sokaklarda yürüyordum. Darmadağın saçlarım darmadağın düşüncelerim eslik ediyordu bu yolda bana. Her aksam oluyordu böyle. Hep aynı düşünceler,hep aynı yerler. Yine bir iş cıkışı yolda yürüyordum. Yeni yüzler yeni insanlar görmek bana iyi geliyordu. En azından öncekileri unutturuyordu bir süre. Eve geldim. Yalnız yasiyordun. Isıkları açtım. Koltuğa oturdum. Öylece durup kalmıştım. Ne hareket ediyor ne de konusuyordum. Bir süre böyle durduktan sonra acıktığımı farkettim. Mutfağa gittim. Dünkü bulasiklar hala beni bekliyordu. Daha fazla birikmemeliydiler. Birkaç lokma bir şeyler yedikten sonra yıkanması gereken bulaşıkları yıkadım. Yorulmustum. Bütün gün durmaksızın çalıştım. Odama gidip yatağa uzandım. Uzanmamla birlikte bekleyen düşüncelerim başıma üşüşmüştü. "Onu özledin mi? Hala hissediyor musun? Sence gerçekten öldü mü?"
