Bu evdeki son günümdü bugün. Taşınıyordum buradan. Başka bir şehir, belki de başka ülkeye. Bu evden çıktığım anda biriktirdiğim tüm anılarım, tek tek yok olacak. Her köşesinde ayrı bir anım olan bu küçük, kocaman bahçeli evi bırakmak zor geliyordu aslında. Kendi yolumu çizmeye karar vermiştim ama anılar rahat bırakmıyordu beni. Unutamıyordum onu.
Tüm eşyalar tek tek arabaya taşınıyordu. "Bayan Lovato, bu da son koliydi. Başka gelecek bir koli var mı ?" başımı sesin geldiği yöne çevirdim. Tam hayır diyecekken gözüme o koli takıldı. Eğilip elime aldım. Üstünde "Memories" yazıyordu. İçini açmaya yeltendiğimde yine o ses geldi. "Bayam Lovato, orada mısınız ?"
"Evet, bir kaç dakikaya geliyorum"
Kolinin içinden çıkanlarla şaşkınlığım arttım. Bu özel olarak hazırladığım bir koliydi. Yıllara sığmayan anılarımı bu koliye sığdırmıştım. Bir sürü resimler vardı içinde. Bir tanesini elime alıp incelemeye başladım. Drew'la ben... İşte tam yanımdaki bahçede elimizde limonatalarımızla birbirimize gözlerinin içine bakıp gülüyoruz. O gün, beraber eğlendiğimiz son gündü. Benim hatırladığım son gündü. Sonra Drew gitti ve... Sonrası karanlık benim için. Gözümden bir damla yaş aktı resmin üstüne. Üzüntüm daha da artmıştı, akan göz yaşlarımla ona zarar verdiğim için. Bir kez daha nefret ettim kendimden. Çok öfkeliydim ona ama, vazgeçemiyordum yine de. Beninle değil ama, mutlu olsun istiyordum. Benimle olmasa bile. Ve... Aşk bu değil mi zaten ?
Üzüldüğüm tek şey şu aslında; hiçbir zaman birbirimizin gözlerinin içine baktığımızda aynı şeyleri hissetmedik. Hiçbir zaman. Akan göz yaşlarım şiddetlenince kazağımın koluyla sildim. Hayır Demi, onun için üzülemezsin. O seni yıllar önce bencilliğiyle öylece bırakıp gitti. Hayır. Yapma. Akan göz yaşların değmez onun karaktersizliğine çünkü.
Elime koliyi alıp kapıdan dışarı çıktım. Arabaya binip son bir kez baktım bu hatıralarla dolu eve. İçim el vermese gidecektim. Geri dönüşü olmayan bir noktadaydım çünkü. Şoförün gaza basmasıyla düşüncelerimden ayrıldım.
İşte başlıyoruz Demi.
Hikaye hakkındaki düşüncelerinizi yazar mısınız ? Ona göre devam edicam. Düşünceleriniz benim için çok önemli teşekkür ederim ♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Best Friends || Justemi
Random"Yıllar sonra.. Evet yıllar sonra, artık Popun Prensi olarak anılan çocukluk arkadaşım buradaydı işte. Ne diyeceğimi, ne söyleyeceğim bilemeden öylece duruyordum karşısında. Kalbine aşık olduğum çocukluk arkadaşım buradaydı işte. Farklı gelmişti göz...
