*foto is Zusje: Oumaima
Mijn kleine zusje, die niet kon zwemmen, geen kopje onder. Papa dook hem achterna. Papa bleef wel 10 minuten onder water! Ze kwamen eindelijk weer boven. De nacht viel weer.' Het word blijven drijven.' Zei ik. Mama knikte triest. Tegen de ochtend waren bevroren. Papa kon niet meer iedereen vast houden, dus moest hij iemand van mijn zusje en ik loslaten. Hij liet mij los. Maar het was te laat papa en mijn kleine zusje stierven. Later spoelde we aan. Uitgeput. 'We moeten te voet verder.'Zei Yasmin (De mama van Zina).
Twee dagen hebben we gestapt. We kwamen eindelijk ben een grens. Op een bordje stond: welkom in Hongarije. De douane stuurde ons weg. De ene riep ons achterna: neem een andere weg.PARASIETEN! Ze lachten luidkeels. Ik wou hen in het Marokkaans uitschelden. 'Laat maar.' Zei mama. Drie weken aan een stuk hebben we gewandeld. Eindelijk kwamen we in Duitsland aan. Het kostte ons veel moeite om aan een appartement te komen. Uiteindelijk kregen we een appartement in....Munchen. Daar moest ik dan met Zina naar school. Ik haatte het om naar school te gaan. Ik werd gepest door mijn religie. Telkens dacht ik in mezelf: 'jullie weten toch dat je me kwetst.' Op een zekere dag stelde de juf toch voor om te vertellen wat ik heb meegemaakt. Het duurde anderhalf uur voordat ik alles had uitgelegd. Na mijn 'spreekbeurt' kreeg ik zoveel vragen dat ik ervan moest gaan zitten. Iedereen begrip mijn verleden. De hele klas was normaal. Eindelijk! Thuis dacht ik in mezelf: 'we zijn verschillend en toch gelijk.' Je afkomst je huidskleur en religie maakt allemaal niet uit. Zolang je maar gelukkig bent!!!
JE LEEST
Ilhame
Short StoryHet gaat over een vluchtelingen!!!!!!! Een meisje in een grote ellende!!!!!!!! Al vanaf haar 10;
