Ngunit isang araw may bagay na ang aming nalaman..
Marami palang sakin si lolo, nakakalungkot isipin na konting panahon nalang namin sya makakasama..
may mga araw na nakikita ko sila ni lola na magka-holdinghands yun sobrang sweet kahit sila ay matanda na. nakakatuwang tignan ang lola ko at ang aking lolo.. mahinang mahina na ang katawan ni lolo nakahiga nalang sya, habang binabantayan ni lola.
nalulungkot ako na konting panahon o kaya konting ayaw nalang ang lilipas.
Malapit na rin magpasko, at mag 2012 na. pag twing pasko sumasama ako sa lola ko sa bulacan. nakikita ko mata ng lola ko na hindi sya masaya dahil nga may sakit si lolo..
"pagkauwi natin saatin, bibilhan ko ng bagong kama ang lolo mo. luma na rin ang kama na hinihigaan nya.." ang malungkot na pagkakasabi ni lola.
sana pagbalik natin sa bahay, makita pa nating buhay ang lolo mo..
kinabukas umuwi na kami ni lola, at marami kaming dala na pasalubong galing sa bulacan, nagmamadali kaming umuuwi ni lola.
pagkauwi nakita ko si lolo na nakangiti at sinabi nya kay lola "buti na aabutan nyo pa ako, hinihintay ko din kayong umuuwi" at habang hawak hawak ang kamay ni lola.
Dec27- isang nakakalungkot na araw, na gumising saamin.
hindi na nakakahinga si lolo, sumakay sila sa tricycle at jeep ngunit nagloko o nasira ang jeep na sinasakyan nila..
isang senyales na wala na tlagang pagasa!
wala nang magagawa kundi umiiyak ng umiiyak, ng nakita ko yun katawan ng aking lolo pumasok lahat sa isip ko ng lahat ng bagay na masasayang nangyari ng nabubuhay pa sya..
