Koruyucu ailem gelmişti.Benden özür dileyerek beni alamıyacaklarını söylemişlerdi.Olsun yine de üzülmemiştim.Aslında üzülmüştüm de belli etmemeye çalışıyordum.Güçlü durmam lazımdı.Bugün yetimhaneye yeni bir kız geldi.Adı Nazlı.Aynı yaştayız.Çok güzel bir kız.Saçları lüle lüle.Geliş sebebi duyduğuma göre annesini ve babasını trafik kazasında kaybetmesi.Çok kötü bir durum olsa gerek.Bence hiç görmeden yaşamak daha kolay.Görüpte sevdiğin insanı kaybetmek daha kötü bir şeydir.Hemen yanına gittim.
-Meraba ben Serdar
-Meraba ben de Nazlı.Memnun oldum
-Bende
Sanırım aşık olmaya başlıyordum.Ama bana bakmaz diye düşünüyorum.Neyse şuan darüşşafaka sınavlarına girip kazanmam gerekiyor.Eğer başarabilirsem daha iyi bir eğitim alabilirim.Mezunları zaten çok iyi yerler de.İnşallah güzel şeyler olur.Pazartesi günüydü,Nazlı yine o lüle lüle saçları ve güzel gözleriyle sınıfa girdi.Ve sınıfın ortasına;
-Merhaba ben Nazlı
diye bağırdı.Herkesle samimiydi.Erkekler onla konuşmaya çalışıyordu.Korkuyor ve kıskanıyordum.Ya başka birisiyle sevgili olursa? Ama olamaz,hayır.Daha küçüğüz sonuçta değil mi?
