Aşkın sesi kısıktır. Sana sadece fısıldar. "İşte bu gerçek aşk" diye. O kadar sessizdir ki... Şansın varsa duyarsın. Ben şimdiye kadar hiç duymadım, duyamadım. Bu saatten sonra duysam ne yazar. Ama insanın içinde her zaman bi umut olmalı. "Belki" diyebilmeli insan. Herşeye rağmen....
Hany derler ya "madem ölceksek neden yaşıyoruz" diye.
Aşkta öyle bişeydir işte. Bile bile sevmektir. Sevmediğini bile bile, belki de biteceğini bile bile sevmektir.
Bazen komik oluyo ama , insan kendini yaşlanmış gibi hissediyor.
Ben ne yapmışım diyor.
"Keşke...." diyor. Ama , diyor da gelmiyor.
İnsan herşeyi farkında olarak yapmalı, göze alarak, sonunu bilerek, ölüme koşarak.
^^BİLE BİLE... ^^
