Benimle OYNA

Multi, Tanıtım Videosu :)

Yağmurun verdiği huzur içinde yürüyordum.Çok yağmıyordu hafif çiseliyordu.Akşam çokmeye başlamış , güneş neredeyse batmak üzereydi.

Bizim mahallenin sokağına girince bir grup çocuğun futbol oynadığını gördüm.Hemen yanlarına koşmaya başladım.Çocuğun ayağında ki topu döndüre döndüre götürme çabalarımdan sonra bir çocuk araya girdi.

"Hey! Hey! Topumuzu ver!"

Ben ise sadece topu koltuk altıma sıkıştırmış koşuyorum.Arkaya baktığım da 5-6 kişinin bu tarafa doğru geldiklerini gördüm.

Akşam olmuştu.Sadece sokak lambaları çevreye ışık veriyordu.Hareket ise , benim koşmam ve arkada ki gerizekalıların beni yakalamaya çalışmasıydı.Topu neden alıp kaçtığımı bilmiyordum ama koşmak istiyordum.Vermeye de hiç niyetli değildim açıkcası!

"Ya! Vermessen seni anneme söylerim."

Dedi arkadan bir çocuk.Sadece kahkaha attım.Arkaya tekrar baktığımda 4 çocuk kalmıştı.Diğerleri tabi yorulmuşlardır.Salaklar! Bide futbol oynuyorlar.

Yavaş yavaş yorulduğumu hissettiğimde durdum.Arkamı donduğumde geri kafalılarda durmuştu.Bi an bunların beyni var mı? Diye düşünmedim değil.

"Alın!"

Diyerek topu son gücümle havaya fırlattım.Topu izlerken yere düşmesine yakın, üst sokaktan siyah giyinimli kabadayı dolu adam geliyordu.Top baştaki adamın kafasına düşünce afalandı.Ve sinirle bana baktı.

"Şu kaltağı birisi yakalasın."

Bana kaltak demesine sinirlenmiş aynı zamanda yakaladıklarında ne yapacaklar diye korkuyordum.Kalmayan gücümle koşmaya başladım.Bizim sokaktan çıkıp caddeye çıktım.Cadde tenhaydı.Hadi ama bu benim şansımdı!

Hızlı adımlarımla koşuyordum.Arkada mafya kılıklı adamlar peşimi bırakmıyorlardı.
Bayağı yorulmuştum.Dışarıdan koşmak yerine sürünüyor olarak görünmem imkansız değildi.

Gözüme gelen araba farıyla gözlerimi kıstım.Arabada son modeldi.Tekrar gözümü açtığımda araba tam yanımdan geçiyordu.O anda yapmayacağım şeyi yaptım.Arabanın kapısını sertçe açıp kapattım.Oturdum ve yanımdakine bakmadan aceleyle "Sür! Çabuk hadi!" dedim."Kızım manyak mısın nesin? İn arabamdan." dedi hafif yumuşak sesle.Sinirle ona döndüm ki bakışlarım yumuşadı.Bence bu geleceğin insanı.Hayatımız da böyle insan yok şuana kadar.Birden afalanıp kaşlarımı çattım. "Bak seninle bi anlaşma yapalım.Sen beni burdan hızlıca evime götür.Bende sana ııı.." dedim acelece.Dediğime güldü.Aynaya baktığında gözleri pörtledi."Siktir" diye mırıldandı.Ve son hız sürmeye başladı.Bende aynanın yansımasından baktım.Bu mafya kılıklılardı.

"Tanıyor musun?" diye soru yönelttiğimde.Bakışlarını bana çevirmeden "Babamın düşmanları" diye mırıldandı. Önüme döndüğümde koltuğun rahatlığına kendimi saldım.Bizim koltuktan , benim yatağımdan , oyuncak ayımdan bile yumuşaktı.Tekrar ona baktığımda yola bakıyordu.Fırsat kaçmadan yüzünü incelemeye başladım.Yüzü pürüzsüzdü.Saçları açık kahverengi gözleri ile aynı tondaydı.Bu ona uyum sağlıyordu.

"İncelemen bittiyse evinin adresini söyle." deyince hemen başımı önüme döndürdüm.Rezil olmuştum! "Tamam şey.. İşte ııı.." diye bişeyler geveledim.Arabayı durdurdu ne yaptığını anlamaya çalıştım.Yüzünü bana çevirdi ve gözlerini gözlerime dikti."Sana soru sormuştum." dedı sırıtarak. "Ne?" dedim sorarcasına.Arkasına yaslandı."Evinin adresi." bana böyle bişeymi sormuştu.Ne zaman? Bunları düşünürken evimin adresini unuttum.Yüz tipime bakınca kahkaha attı.Kahkahasına göz devirdim.

"Çok mu komiğim?" dedim bıkkınlıkla.Sırıtarak bana eğildi.O kadar yaklaşmıştı ki adrenalinim fazla kaçmıştı.Burnu burnuma değecek kadar durduğunda "Çok mu yakışıklıyım?" dedi sırıtmasına devam ederken.Tekrar geri çekilince nefesimi kontrol etmeye çalıştım.Ona dönüp muzhipçe bakarak "Bence senin çok mu tipsizim? Demen gerekiyordu." dedim sinsice gülerken.Sırıttı."Cevabını evet olarak kabul ettin yani." dediğinde gözlerim irileşti.Bu kadar zeka zarardı!

"Evin neresi?"diye sorduğunda şaşkınca dönüp "Neden soruyosun?" dedim.Bana 'acayip hayvanlara benziyirsen' bakışları atınca gözlerimi kıstım."Beynin var mı?" diye soru yönelttiğinde sinirle önüme döndüm."Benim var ama senin olmadığı kesin!" diye tısladım.Tıslamama güldü."Bunun için mi çok dahiyim." dedi sırıtırken."Dahi olduğunu kim söyledi?" dedim sırıtmasına sırıtırken."Söylenmesine gerek yok.Herkes kabul ediyor.Nesnel yargı olduğu kesin." dediğinde ona bakıp gözlerimi kıstım."Bazılarının türkçesi iyi ha?" dediğimde güldü.Sonra ciddileşip "Artık evinin yolunu söylesen diyorum." dediğinde "Ha" diye mırıldanıp "Şurdan dön." dediğimde bana bakıp göz devirdi.Ve sürmeye devam etti.

Yol tariflerimden sonra akıllı ben bir kaç bina önünde durdurtdum.Gelir falan evime belli olmaz diye çok cleverım. "Burası." dediğimde durdu.Arabadan inince "Eyvallah." dedim elimi sallayarak.Sırıttı."Daha yaptığım bu iyiliğe bir karşılık vermedin.Yakında alacağım." deyince gözlerim irileşti.Ne isteyecekti ki benden?

Bakışlarımı görünce kahkaha atıp son gaz sürdü ve gözden kayboldu.Arkasında öksürmekten gebermek üzere olan beni bırakmıştı.Küfrederek yürümeye başladım.Ve sırıttım.Bizim evin bir kaç yanında ki binada oturduğumu düşünüyordu.Hoplaya zıplaya eve girdim ve kapıyı tekmeledim.