Wait, We Have A Brother?!

hoofdstuk 27

POV. Sacha
Ik plof op mijn bed en dioni gaat zitten aan mijn bureau. "Zo, weer even thuis." zeg ik maar om de stilte te doorbreken. "Ja, hoelaat komen sam en robin thuis?" vraagt hij aan mij. Ik haal even mijn schouders op en loop naar het campingbedje. Man dat ding is ook moelijk uit elkaar te halen. "Laat mij maar." zegt dioni. Ik kijk hem even raar aan en kijk wat hij doet. Hij drukt op een knopje en het bedje klapt in hij doet het bedje in de hoes en zet hem in de hoek van de kamer. "Wat doet dat bedje hier nog eigenlijk?" zegt hij. "Waarscheinlijk komt dana hier vaker, maar ik wist niet dat jij kinderbedjes kon inklappen." zeg ik. Hij kijkt me aan en antwoord: "tsja dat is een kwestie van slim zijn, maar als dana hier meer komt moeten wij vaker naar mij." ik knik naar hem. Dioni komt naast mij zitten op bed. "Vind je het niet vervelend dat je met je zusje op een kamer slaapt?" ik knik nee als hij dat zegt. "Het is juist fijn." antwoord ik. Hij knikt. Ik zie enige terleurstelling in zijn knik. Dus ik zeg: "maar het is soms ook fijn om gewoon alleen met jou op een kamer te liggen hoor." hij kijkt me aan en glimlacht. Ik druk even mijn lippen op die van hem, maar we worden gestoord door sam en robin die de kamer in komen. Robin laat zich vallen op bed. "Hehe rust. EINDELIJK!!!" zegt ze. "Ik vind het anders wel jammer." zegt sam met een pruillip naar robin. Ze staat op en slaat haar armen om zijn nek. "Ach word het vadertje een beetje emotioneel." grapt robin. Sam duwt haar op bed en gaat over haar heen hangen. Ze beginnen te zoenen. "Okee dit hoeven wij niet te zien." zeg ik en ik duw dioni's gezicht richting het mijne en begin hem te kussen.

POV. Kaj
Ik zet mijn drinken neer en laat mezelf vallen op de bank. Even rust, ik vind het best dat sam en robin voor een kind zorgen maar ik wil daar niet de dupe van worden. Wat vanavond wel het geval was, dana zat alleen maar op mijn schoot. Ik hoop dat ze nu door hebben dat het best zwaar kan zijn zo'n kleintje. Ik besef dat ik echt als een papa praat maar goed ik zorg ook voor robin en sas natuurlijk. Sinds mama weg is heb ik de zorg op me genomen. Onbewust, ik moet haar maar eens bellen om te vragen hoe dat het daar gaat. Want ja ik mis mijn vrije tijd wel een beetje. Ik pak mijn mobiel en bel haar op.

K: heey mam hoe is het daar?
M: hey jongen. Tsja niet al te best. Je tante kan niet echt meer voor haar zelf zorgen dus doe ik het nu.
K: shit, maar je komt dus voorlopig nog niet naar huis.
M: nee jongen ik zit er zelfs over te denken om hier te blijven. Wonen bedoel ik.
K: ja mam je moet doen wat goed voelt maar moet ik hier dan alleen met robin en sacha blijven wonen.
M: ja, het liefst wel. Ik wil niet dat er iemand anders voor jullie zorg. Ruim mijn kamer maar leeg en zet alles maar op zolder dan kan een van de twee meiden op mijn kamer.
K: euhm ja mam is goed.
M: je kan ook vragen of dioni en samuel in ons huis komen wonen? Hoe gaat het eigenlijk met de jongens en de meiden.
K: nog steeds goed, dik verliefd. Maar het is wel een goed idee ik vraag het ze straks meteen.
M: top! Hoe vonden de meiden hun verjaardagscadeau??
K: super leuk! Ze zijn echt blij. Ik hoop dat ze de school een beetje leuk vinden.
M: ik hoop het ook jongen. Maar ik moet gaan. Doe een kus aan de meiden en succes met verbouwen. Dag jongen.
K: dag mam, doe ik. Doeg

Zo die komt even binnen. Meteen een soort van op mezelf wonen. Ik roep de meiden en de jongens even naar beneden. Als ik okee geroep van boven hoor loop ik de keuken in en begin thee te zetten. Zodra ik het op tafe zet komt iedereen naar beneden. Ik schenk de thee in en ga dan zelf ook zitten. "Ik moet jullie iets vertellen." zeg ik naar de meiden. "En jullie iets vragen." zeg ik tegen de jongens. "Nou brand los." zegt sam. Ik zucht pak mijn theeglas ga recht zitten en begin te vertellen. "Mam blijft bij onze tante in het buitenland wonen. Dus wij wonen hier nu alleen. Mam zij dat we haar kamer leeg moeten ruimen en dan een van jullie twee dan op die kamer kwam. Als jullie dat goed vinden natuurlijk." ik kijk voor een bevestigend antwoord naar de meiden, ze knikken ja en sas zegt: "Ik ga wel op mama's kamer." robin en ik knikken. "En je vraag?" zegt dioni. Ik neem een slok van mijn thee en ga verder. "Ik moest van mam vragen of jullie bij ons zouden willen wonen. Gewoon voor de gezelligheid?" de jongens kijken elkaar aan en de meiden kijken weer naar de jongens. De meiden vinden het leuk dat kan ik nu al zien aan hun blik in hun ogen. "Als het van mijn ouders mag wil ik het best." zegt sam. Dioni antwoord: "ja hetzelfde als sam, ik bel ze nu wel even." iedereen knikt ja en sam en dioni gaan even naar de hal om te bellen. Robin kijkt mij aan en zegt: "dus mam komt niet meer thuis?" ik knik nee. Robin begint zacht te knikken en ik loop naar haar toe. Ik zie dat ze het moeilijk heeft. Sas niet die is een beetje gesloten, ik denk dat ze het later laat merken bij dioni. Ik sla een arm om robin een en ik voel dat haar hoofd op mijn schouder leunt. Langsaam word mij shirt nat. "Hey, het komt wel goed." zeg ik tegen haar. Ze knikt ja en veegt haar tranen af aan haar mouwen. Ondertussen komt dioni de kamer ingelopen. "Ik zeg inpakken en verhuizen." zegt dioni met een lach. Sacha springt op en vliegt om dioni's hals. "En sam?" vraagt robin aan hem. Hij haalt zijn schouders op en kijkt sacha aan en begint haar te kussen. "Stel dat het van zijn ouders niet mag, dan moet ik alleen op een kamer en dan...." begint robin te ratelen. "Hey rustig, het mag vast wel van zijn ouders en stel dat het niet mag komt ik bij jou liggen deal?" vraag ik aan robin. Ze knikt ja en begint te lachen ik geef haar een knuffel en dan stapt sam de kamer binnen. "Ik zeg naar de praxis en verf halen enzo." zegt hij lachend. Hij houdt zijn armen een beetje open en robin vliegt om zijn nek. "Eindelijk een hele familie bij elkaar." zeg ik. De rest knikt. Ik begin de tafel op te ruimen. "Ik ga slapen." roep ik naar de rest. "Truste!" hoor ik ze zeggen. Ik loop naar boven en doe de deur van mijn kamer dicht. Sinds dat de meiden er zijn heb ik geen normale dag meer. Pfff wat zetten hun de boel op stelten zeg. Niet normaal!