PROLOGUE
Sabi nila, nakakasama daw yung palaging nanunuod at nagbabasa ng fiction movies and stories. I partly agree. Parang pinapaniwala kasi nila tayo sa mga bagay-bagay na malayong magkatotoo. Gaya ng forever, mga spells ni Harry Potter, mga challenges ng Hunger Games, ang magic ni Elsa, si Pan. Peter Pan. :/ *sigh*
Well, I'm a big fan of those kind of things. Pero kay Peter Pan ako na-star struck. Bakit?
Simple. Yung way ng pagtingin nya kay Wendy. May titingin kaya sa akin nang ganun?
Yung tipong, sasabihan ka ng, "Wendy, run away with me. I know I sound crazy. Don't you see what you do to me?" o di kaya yung titingnan ka lang niya na para siyang nakakita ng ginto at hindi sya makapaniwalang sa kanya ka na.
I lived with this mentality for a very long time hoping, I could find "MY OWN PETER PAN"
