"Anne, bunu yapmak zorunda değiliz. Hem... Bence para yollasak yeterli!" diye bağırdım. O pis, lanet yere gitmek istemiyordum.
"Bilemiyorum tatlım. Yani, ayıp olmaz mı?" Bana hala ayıptan bahsetiyor.
"Anne, ayıp olması umrumda değil! O insanlar da umrumda değil!" deyip düşündüm. Bir süre evde tek kalabilirdim.
"Hatta anne istersen git, ben gelmeyeceğim!" Yani evde hizmetçiler bana yemek yapardı. Başka işleri yoktu zaten(!)
"Ben gidersem, sende geleceksin kızım..."dedi ve seslice nefes aldı.
...ve bu yüzden sende geliyorsun."
*
Şu anda tarihi ve pis görünen bir evin önüne gelmiştik. Ciddi anlamda pis görünüyordu. Ne yani, bu insanlar bu bataklık gibi yerde mi yaşıyordu? Bavulumu sürüyerek pis evin bahçesine girmeye çalışıyordum. Bu topuklularla bu berbat yollarla yürümek oldukça zordu. Yollar topraktandı. Toprak! İnsanlar nasıl yürüyordu bu yollarda? Topukluklarla evin önüne gelmeyi başardığımda annem kapıyı çaldı. Lütfen burada da böcek olmasın, lütfen!
