Ένας άνθρωπος

Κεφάλαιο 1

Ήταν ήσυχος συνήθως. Κατά τ'απογεύματα γυρνούσε από το καφενείο σπίτι, έτρωγε και κοιμόταν.

Ένα πρωινό άργησε να σηκωθεί. Κάτι έτρεχε, ασυνήθιστο για τις άλλες μέρες. Ξυπνώντας ο γεράκος έχασε την ισορροπία του και σωριάστηκε στο πάτωμα. Ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος. Ποιος θα τον βοηθούσε ύστερα από αυτήν την κατάντια;

Τα κατάφερε όμως. Ήταν ένας πολύ θρήσκος γέρος, είχε Τον Θεό και τα κατορθώματα Του στην καρδιά του. Φορούσε και έναν ακριβό σταυρό, ασημένιο στο χρώμα και με πετράδια πάνω. Αυτός ήταν ο σταυρός που θα άλλαζε την τροπή στην ζωή του.

[...]

Είχε βγει ως συνήθως μέχρι το καφέ της γειτονιάς. Το καφενείο, που μαζεύονταν όλοι οι παππούδες τα απογεύματα, έσφυζε από ζωή. Ήταν ευρύχωρο, ζεστό με ξύλινο ταβάνι και πέτρινους τοίχους. Τα τραπεζάκια ήταν και αυτά ξύλινα με τις καρεκλίτσες τους. Όμορφος χώρος με μια γλυκιά μυρωδιά και μια ήρεμη μουσική να τον κατακλύζει. Γυρνώντας σπίτι ο παππούς κοιτούσε ανυποψίαστος τα στολισμένα σπίτια. Μύριζαν τα Χριστούγεννα που έρχονταν με γρήγορους ρυθμούς. Πως ξαφνικά τον έλουσε ένας κρύος ιδρώτας, μια ανησυχία...Γύρισε να κοιτάξει πίσω και τότε συνέβη.

[...]

Λίγο αργότερα ξυπνά ζαλισμένος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Ξεχωρίζει μια λάμπα σε ένα κομοδίνο και ένα κρεβάτι στη γωνία. Τι να κάνει ο γέρος; Ανήμπορος να καταλάβει τι συμβαίνει και πριν τον πιάσουν οι λυγμοί προσπαθεί να θυμηθεί τα γεγονότα πριν φτάσει σε αυτό το αλλόκοτο μέρος.

Περπατούσε στο δρόμο ατάραχος για να φτάσει σπίτι του. Όταν γύρισε να κοιτάξει πίσω του κάποιος του έβαλε ένα πανί στο στόμα του, που τον έριξε λιπόθυμο. Ήταν ένας μικροσκοπικός κύριος με άσπρα ρούχα και παπούτσια. Απίστευτο;

Ο μυστηριώδης γέρος ακουμπάει το λαιμό του και συνηδειτοποιεί ότι ο σταυρός λείπει.

Ελπίζω να σας αρέσει το πρώτο κεφάλαιο και να έχει απήχηση ώστε να συνεχίσω. Θα με βοηθούσατε πολύ με την κίνηση να πατήσετε το αστεράκι και να κάνετε ένα σχόλιο.♥☺☼♠