ME MYSELF and HIM (Montgomery Series Book 1)

CHAPTER 1.. This is it!!

DYLAN POV....

Nakatingin pa rin ako sa babaeng kani-kanina lang ay kausap ko... natutuwa talaga ako sa kanya, she has this sweet and refreshing looks... sabay ngiti..

"haizt... ang ganda talaga ng umaga ko ngayon!, san na nga ba ako pupunta, nakalimutan ko na tuloy!,,at napakamot na lang sa ulo,..

"at bago ko nga po pala makalimutan mgpapakilala muna ako... DYLAN JADE CASTRO.. and you can call me DYLAN, but my friends called me DJ.. para dw maikli... sarap nilang batukan.... ahahaha...

....oh..siya makaalis na nga... at naalala ko na kung san ako pupunta ngayon... matutulog pala ako!!!... at ngpatuloy na sa paglalakad ng walang lingon likod...

HIDEOUT ko lang (ngising aso)

Well as i arrive at my hideout , humiga agad ako sa favorite spot ko.

"I'm really feeling sleepy right now, i need to sleep or else..." im going to transform as a evil monster. biro lng yon. Tao pa din ako antok lang.

Kakasarado lang ng talukap ng mga mata ko ng my bigla na lng....

"Hey DJ! natutulog ka na naman! ano ba pangarap mo sa buhay ang tamad mo!" 

Oh diba! nakakainis talaga, matutulog pa nga lang..grrrr.

"Really? pangarap sa buhay? sa totoo lang wala, at wala akong plano ang gusto ko lang ay magpahinga, stressfull life is not for me dude..so back off! im going to sleep" sabay talikod at pikit mata.

"Wag kang ganyan Dj's , we are on our senior years. We really need a high grades to take the courses we want. Im just worried your mom will come home and lock you up again" GOOD LUCK!!!

See? thats my bestfriend , his name is JERSAN DALE AGUSTIN aka  LEE, diba ang layo ng palayaw niya and his very annoying.

LEE POV

"DJ is my childhood friend kaya naging mag bestfriend kami. Sabay kaming lumaki ang pinagkaiba lang namin siya mayaman ako naman mahirap, pero hindi naging hadlang iyon para hindi kami maging close."

DJ is the most selfless person i've ever known. Siya yong taong hindi marunong magalit, hindi marunong magselos at hindi marunong magdamot.

We have been like brothers since we're kids. Naalala ko noon maliit pa kami nasa 1st grade kami noon, maraming inggit sa kanya pero parang wala siyang pakialam dun, all he did was ignore them, naabutan ko siya minsan nakaupo sa labas ng resto nila, sabay tanong ko sa kanya

"bakit nag iisa ka at nandito ka sa labas? sabi niya ayaw daw kasi ng mommy niya na pumasok at tumulong kasi delikado daw. Naisip ko, he is so pathetic. Lonely din siya tulad ko. Pero akala ko lang pala yon. He is very blessed. He is so loved by his parents unlike me. Pero ni minsan hindi niya ako iniwasan. Araw - araw siyang nakikipaglaro sakin pero at the end of the day uuwi din siya at mag isa na naman ako. But one time .....

"Uuwi na ako Lee oras na ng pagkain"

"Bakit aso ka ba? uuwi ka para kumain'"

"Yan sabi ni Mama eh, umuwi para kumain, cge bye..kita na lang tayo bukas" sabay labas ng kwarto ko..pero bumalik siya ulit

"Anong oras uuwi mommy mo? tanong niya

"Gabi na yon..nagtatrabaho kasi siya"

"eh sinong kasama mong kumain? tanong niya ulit

"wala. sagot ko" at dun na nagsimula ang lahat.Araw - araw na akong kumakain sa kanila. Anak na ang turing sakin ng mga magulang niya. Pero ni minsan hindi ko siya nakitaan ng pagseselos. Lahat ng bagay na meron siya , lahat yon my share ako. na para bang kailangan niyang gawin yon na hindi naman.. Lahat ng bagay na meron siya meron din ako, pgkain niya lahat share sakin pati family niya..kaya kahit ano mang bagay sa mundo, hinding hindi ko ipagpapalit ang mokong na yan..sabay ngiti.

.......

Habang c Dylan naman ay matunog na natutulog, as in matunog kasi naghihilik na akala mo nasa kwarto lang siya.

"This guys is really annoying!tsk.." yes ako yan, si Alecka. Pero kani - kanina lang gwapong gwapo ka dito tapos ngayon annoying na siya., bulyaw ng isip ko.

"I admit gwapo naman talaga ang lalaking to, pero inis na ako sa kanya, so cut the crap out of it! not in the mood to argue..grrr" ako pa din yan, na akala mo my kausap talaga, pero sariki ko lang. Nasisiraan na yata ako ng ulo.

"Are you crazy or what? Sino kausap mo? my kasama ka ba na hindi ko nakikita? sabi ng gwapong lalaking to, na mukhang takot, as in takot.. takot ata sa multo to eh.

"Miss cutie pie wag mo akong takutin! na medyo nagbublush na siya...(kinda cute) sabi ng isip ko..

"cutie pie?!!well bagay naman talaga sakin yan eh, kasi cute naman talaga ako! at hindi ako baliw for your information, kausap ko lang sarili ko , bawal ba yon? mas ok na yon kesa mabaliw ako.. harhar tawang turan ko sa kanya. At dahil sa sinabi ko, ang tingin nya ngayon sakin ay parang baliw na talaga.

"well....see yah!! " nakangiwing paalam ko sa kanya, mahirap na baka mapagkamalan pa akong totoong baliw sabay takbo palayo.

......
"what's wrong with that cute girl?!! she is really funny and cute!! kibit balikat nalang niya at nagpatuloy sa pagtulog..

A/N Pasensya na guys, first story ko to at ngayon ko lang naipagpatuloy, nawala na drafts ko..bahala na!