ภาวนาให้ผ่านไปอีกวันไวๆ
คงเป็นความคิดของผู้คนในบางครั้งที่มีวันที่ฟ้าไม่เป็นใจ
แต่ไม่ใช่สำหรับเมดิสัน เด็นแฮม
คนที่นั่งพี้กัญชาอยู่ในห้องเก็บของที่บ้านคนนี้เป็นแน่
เธอไม่ได้คิดแบบนั้นเป็นบางครั้ง เธอคิดถึงมันตลอดเวลา
เฮอะ มีอะไรแย่กว่านี้ไหม เมดิสันปล่อยควันเฮือกสุดท้ายออกจากปอดก่อนจะใช้เท้าขยี้มวนบุหรี่ที่ยัดไส้ด้วยกัญชาปลอมๆลงกับพื้นห้อง ร่างสูงเพรียวที่กำลังหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดเอื้อมมือไปหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูออกมาจากชาแนลคลาสสิคที่ตอนนี้สภาพย่ำแย่ไม่บอกแบรนด์
'' ฮัลโหล ไอ้ลูคัส แกกล้าเอากัญชาปลอมๆนี่มาให้ฉันอีกได้ยังไงวะ ''
ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะเพียงแค่หัวเราะยียวนกลับมาและวางสายไป
'' ชิท '' เธอสบถคำหยาบเสียงดังลั่นก่อนจะหยิบกระเป๋าจ้ำเท้าออกจากห้องไปด้วยความโมโห ความที่มักจะไว้ใจเพื่อนสนิท
ลูคัส ท็องส์ ให้ซื้อยามา บ่อยครั้งที่เธอพบว่าเป็นกัญชาคนละเกรดที่เธอจ่ายไปบ้าง ของน้อยกว่าที่ควรจะได้บ้าง แต่ทำไงได้ เธอไม่อยากจะดูตกต่ำขนาดไปซื้อยากับดีลเลอร์ด้วยตัวเอง
ขอเถอะ
เมดิสันปิดประตูดังลั่น เป็นการระบายความหงุดหงิดหรือด้วยความเคยชินก็ไม่แน่
'' คุณเมดิสันคะ '' เสียงแม่บ้านดังขึ้นข้างหลัง เมดิสันสูดหายใจเข้าดังเฮือกเพื่อเรียกสติก่อนจะหันไปทักทายด้วยเสียงปกติ
'' ว่าไงรันดา '' เธอไม่เคยหยาบคายใส่ใครถ้าไม่จำเป็น
'' คุณเพรสตันวานให้มาย้ำว่าอย่าลืมนัดตอนเย็นนี้นะคะ ''
รันดาแม่บ้านผิวซีดผู้มีผมสีจิงเจอร์ตอบเสียงอ้อมแอ้มด้วยความกลัวคุณหนูของบ้านจะไม่พอใจ ยิ่งถ้าเป็นข้อความจาก เพรสตัน เด็นแฮม ยิ่งแล้วใหญ่
YOU ARE READING
EFFECT (TH)
Teen Fiction'ภาวนาให้มันผ่านไปอีกวัน' คงเป็นความคิดของผู้คนสำหรับในบางครั้งในวันที่ฟ้าไม่เป็นใจ แต่ไม่ใช่สำหรับ 'เมดิสัน เดนแฮม' คนที่นั่งพี้กัญชาอยู่ในห้องเก็บของ เธอไม่ได้คิดแบบบางครั้ง เธอคิดตลอดเวลา
