Pembe Terlik İle Kiraz Oğlan

Yeni Şehir Yeni Hayat

"Her güün çoğalacak.Her zaman böyle-""Ay yeter vallaha bayılacam.Bu nasıl ses kızım"dedi annem keyfimi kursağımda bırakırken.Benim ultra güzel sesimi beğenmiyordu.Bu ses için kilometreleri kat edecek olan onca insan varken benim annem beğenmiyordu."Kalbimi çok kırdın mami.Seni asla affetmicem"enteresan oyunculuğumu tam olarak böyle yerlerde kullanmalıydım dimi."Kalbin kırılırsa susucak mısın?""Ne""Kalbini kırmaya devam edersem şarkı söylemeyi kesecek misin?""E-evet de-""O zaman sana nasıl laf sokmalıyım düşünmem lazım""Annee inanmıyorum.Neden normal anne potansiyeline sahip değilsin.Senin benim yaptığım esprileri anlamayıp bana yapıcağın en büyük atarın terlik fırlatma olması lazım."Terlik demişken pembişimi alıp arabanın en güzel köşesine koymuştum."Ah be pembiş.Bir sen varsın zaten"
-Terliğinle mi konuşuyorsun gerizekalı?
-Evet ne olmuş.
-Ne günah işledim ben ya!Ben varken bir terlikle mi konuşuyorsun?
-Ben seni Adana'da bırakmamış mıydım.Ne sülük çıktın sen ya.
-Kalbimi kırıyorsun bak.
-Kalbini kırarsam susacak mısın? (Annem style.Her zaman işe yarar)
-Gidiyorum.
-By
-Tm
-Ok
-Ok
Sanki hayatım da anormal hiç birşey yokmuş gibi bide ergen bir iç sesim var. (-_-)
Nerde kalmıştık hıh canım terliğim.Tanitim sizlere.Adı pembiş.Annemin "nerden bunu aldım sana"deyip yıllardır yakardığı pembe bir terlik.12 yaşımdayken doğum günümde alınan ve küçülmesine rağmen halâ giyip kendimi prenses zannettiğim Pembişim.Anormallikte çığır açan ben bir oyuncak ayı yerine yine farkımız tarzımız diyerek bir terlikle konuşuyorum.
-Çünkü malsın.
-Şu an seni tınlamamış gibi yapıcam.
Benim için bir çok şeyde Pembişim.Sırdaşım,günlüğüm... Her ne kadar eski halinden eser kalmasada benim için halâ ilk günkü gibiydi.4 yıldır kesintisiz kullandığım için bazı yerleri patlamıştı.Her defasında anneme yama yaptırıyordum.En son kafama fırlatıp yama yaptığı yerleri bir daha patlatınca üstüne bide"bi daha gelirsen sen uyurken yakarım şu terliği" deyince bidaha yanına yama için gitmez olmuştum.Artık Allah ne verdiyse parmağımı da arada kaynatarak kendim dikiyordum pembişimi.Yanlız yeni fark ettim çok çişim geldi ya."Baba çişim geldi""Nasıl yardımcı olabilirim kızım""İşemem lazım" tam o sırada annem avuç içleri bana gelecek şekilde ellerini birleştirdi ve bana doğru uzattı."Al kızım yap rahat rahat""Ya anlamıyorum.Bugün bana laf sokma günü mü mami.Yani ne bu ortayı görünce gole takma çabaları.Yani anlıyorum o golü iyi takıyonda kalbim kırılıyor artık""Tamam aşkım bundan sonra taktığım yerlere dikkat ederim""Ya ben arkada kendimi kulaklıkla boğmaya gidiyorum.Petrol,çalılık ne bulursanız haber verin"arkadaki kendi dünyamı oluşturduğum yere oturdum.Dubloları bu yüzden seviyorum.Koltuğun arka kısmındaki boş alan tamamen benim küçük dünyam gibiydi.Kitaplarımı ve abur cuburlarımı yolculuk için oraya tıkmıştım.Şimdi tek eksik hareketli bir şarkı ve benim muhteşem sesim.Yolun geri kalanını küçük dünyamda geçirdim.Bir ara işedim sonra annem her fırsatta laflarını soktu babam en sonunda dayanamadı sesimize adam çekti kenara sövdü bize biraz sindik yerlerimize bizde.En sonunda uyuklamışım bir an arabanın durduğunu hissettim.Pencereden baktım dışarıya,varmıştık.Derin bir nefes aldım ve aşağıya indim.Hadi bakalım Elya! yeni şehir,yeni hayat.Umarım yine kafanı bok çukuruna sokmazsın.