Betoverend

Hoofdstuk 2

Esmee

Ellis was gelukkig ook veilig aangekomen en we hadden een tijdlang gezellig zitten kletsen op de bank. Maar toen de nacht echt donker werd, besloten we maar naar bed te gaan. Nu lag ik in mijn kamer. Ik hoorde Emmy nog strompelen in de kamer boven me en Ellis klikte net het badkamerlicht uit. Wat voelde ik me intens gelukkig nu het huis zich vulde met herkenbare geluiden. Ik trok mijn deken op tot aan mijn kin en sloot mijn ogen. Met een glimlach op mijn lippen viel ik in slaap, terwijl de dromen langzaam mijn hoofd binnen gleden.

We stonden in een cirkel. Het was nacht, want de lucht was donker, maar we hadden voldoende licht om elkaar goed te kunnen zien. Om ons heen en tussen ons in stonden namelijk tientallen brandende kaarsen. Hun vlammetjes dansten in het rond door de lichte nachtbriesje. In het midden van de cirkel stonden drie blokken hout, van die dikke plakken omgezaagde boom. Het kaarsvet droop van de randen, over de vele gekleurde bloemen heen en langs allerlei vreemd uitziende attributen. We zongen in een vreemde taal en liepen op blote voeten door het gras. Het voelde vredig, maar ook doodeng. Net toen er allerlei lichtvlekjes om ons heen begonnen te dansen, voelde ik iets me uit mijn droom trekken.

Het was Koen, de kat van Ellis, die via mijn bed van de vensterbank was gesprongen. Ik zag zijn pluizige staart nog net langs de deur glippen. Ik ging rechtop zitten en merkte dat het al ochtend was. Wat gek, het voelde net alsof er maar vijf minuten verstreken waren. Toch was ik goed uitgerust. Ik stapte uit bed om naar de wc te gaan en tot mijn verbazing zag ik dat het licht van de zolderoverloop brandde. Was Emmy ook al wakker?

Na mijzelf opgefrist te hebben, liep ik op sokken – ik had snel koude voeten – naar boven. Ik spiekte over de bovenste trede en zag door Emmy's half openstaande deur dat zij inderdaad al op was. Playbackend op de muziek van haar iPod was ze haar boeken aan het uitpakken. Ze onderbrak haar dans en keek op. Betrapt!

Emmy

Onmiddellijk trok ik de koptelefoon uit mijn oren.

'Goedemorgen!' zei ik, ergens toch een beetje beschaamd. Ik had nu eenmaal soms de behoefte om mijn muziek in mijn oren te duwen en weg te dwalen naar een andere wereld. Ik was al zeker een uur wakker en omdat het zo stil was beneden, leek het me een goed idee om te beginnen met het uitpakken.

Snel zette ik mijn iPod op pauze en gooide ik hem op mijn bed. Het ding kwam stuiterend tot stilstand tegen mijn knuffelkonijn.

'Goedemorgen,' antwoorde Esmee een beetje twijfelend. Ik wenkte onmiddellijk dat ze binnen moest komen. Esmee hees zichzelf overeind en klom de laatste paar treden op voordat ze mijn kamer kon betreden.

Mijn kamer stond letterlijk vol dozen. Half geopend en voornamelijk vol boeken, opgevuld met teken of schilderspullen.

'Ga zitten, dan maak ik deze doos even af, oké?' zonder echt op antwoord te wachten, tilde ik een stapel boeken uit een van de geopende dozen. Ik tilde ze naar een van de kasten – het was een wonder hoeveel ik er in had weten te proppen – en stalde ze op een van de planken. Later zou ik wel bepalen of dit de juiste plek was voor deze titel.

'Heb je goed geslapen?' vroeg Esmee, terwijl ze een beetje rondkeek.

'Jawel,' antwoordde ik. 'Maar ik was dus vroeg wakker. Dat heb ik altijd als ik ergens voor het eerst slaap.'

'Oh, dat heb ik ook,' zei Esmee. Haar blik viel op op een doos naast mijn bed, waar een aantal van mijn spirituele boeken lagen. Op de middelbare school had ik een vrij obsessieve wicca-periode gehad, waardoor ik elk boek over spirituele zaken bij de boekenvoordeel had gekocht. Met mijn supermarkt-bijbaan-budget was dat toen namelijk de enige winkel die mijn fanatieke kooptocht wist te voeden. En daarnaast woonde ik natuurlijk midden in de bijbelgordel. Zie dan maar eens een spirituele winkel te vinden. Kansloos, zeg ik het je. Maar goed. Dat was dus mijn tienerobsessie, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen de boeken weg te doen.