Youssra en Redouane

Volledige verhaal

1 jaar geleden;

'Hoe kón je het nou weer flikken?' Youssra(17) keek haar broertje Youssef (16) boos aan.

Ze keek om zich heen, een klein wit kamertje met in het midden alleen maar een bureau, drie stoelen en aan een van de muren een schilderij van de koningin.

Ze zaten in het politiebureau,Youssef had zich weer eens in de nesten geholpen

Het zijn zijn vrienden, het enige wat ze doen is stelen, ander mans dingen kapot maken, veel roken enz.

Youssef wilde graag bij de groep horen, omdat hij op school niet zo veel vrienden had. Hij wou altijd al met de'stoerste' en populairste mensen omgaan. En deze jongens gebruikte hem gewoon. Deze keer moest hij een pakje sigaretten stelen in een klein winkeltje, zijn vrienden stuurde hem erop af. Helaas zag hij niet dat er camera's verstopt waren.

En je raad het al, hij werd gepakt.

'En waarom deden die vrienden van jouw het werk niet?' vroeg Youssra.

'..ze moesten toch buiten kijken of er iemand aankwam!'

'Jahoor,geloof je het zelf. Youssef, die jongens gebruiken je. Luister dan toch eens. Als het echte vrienden waren dan stuurden ze je niet in je eentje de winkel in.' 'Hou toch je bek, wat weet jij daar nou van! En het zijn wel echte vrienden! Bemoei je niet steeds met mijn zaken!'

Een vrouw met lang blond haar kwam de kamer in, 

'Wilt u uw ouders bellen om jullie op te komen halen?' vroeg ze aan Youssra.

Youssra knikte en liep met de vrouw mee.

Ze pakte de telefoon van de vrouw aan en toetste het nummer van haar moeder in

Y: Hallo mama

M: Salam Youssra, waar ben je alles goed?

Y:Alhamdoullilah,maar mama ik & Youssef zitten op het politiebureau kan je ons met papa komen ophalen.

M: Stagfierrelah, wat heeft die jongen nu gedaan? Wat voor straf krijgt ie nu toch? Je weet dat je vader nu al gestresst is met zijn werk de bruiloft van je neef en dan komt Youssef er noch bij, dit meen je toch niet.

Y: Sorry,maar helaas wel.

M:We komen er zo aan.

Y:Beslema

Haar moeder hing al op, Youssef zorgde ook altijd voor problemen. Zijn vader zou hem afmaken, die is al gestresst met alles en nog wat en dan moet ie nog ook de bruiloft van Youssra's neef Khalid regelen.

Youssra liep terug naar de kamer, Youssef zat met zijn gezicht in zijn handen. 

Ze voelde de medelij weer opkomen, arme Youssef. Hij werd altijd al gepest op school zonder reden, en nu had ie eindelijk 'echte vrienden' gevonden die met hem omwouden gaan maar daardoor komt ie zelf in de problemen. 

Ze liep zachtjes naar hem toe en omhelsde haar broertje.

'Uh, ga van me af joh!' zei Youssef met een heel, heel klein lachje op zijn mond.

Uren gingen voorbij en Youssra's ouders waren nog steeds niet gekomen, het was al 6 uur!

waar blijven ze toch?

Opeens kwam dezelfde vrouw met het lange blonde haar de kamer binnen.

'Kan ik je even spreken?' ze keek naar Youssra.

ya allah, wat is er gebeurd? waarom wilt ze mij nou opeens spreken, het zal toch niets met mijn ouders te maken hebben!

Ze liep met de vrouw naar de gang. 'Het spijt me , jullie ouders zijn zo'n 2 uur geleden verongelukt. We weten niet of ze het wel zullen halen, als je het wilt brengen we jullie nu zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.'