Kinabukasan:
Sa kotse ni JM pauwi na sila…
K: Kinakabahan ako… talaga bang pede akong tumira senyo?
JM: So you’re telling me AMALAYER?
K: Wag ka ngang mag joke! Nag-aalala na nga ko eh.
JM: *hawak sa kamay ni K* Wag kang mag-alala.
K: *nag blush* Ano ka ba! Hindi mo naman maaalis sa kin yun eh. *tanggal kamay sa kamay ni JM*
JM: A-a-alam mo, kelangan mong mag adjust. Kahit wala kang maalala kelangan mo pa rin maging s-s-sw-sweet sa kin. Kasi fiancée kita.
K: Eh, bakit hindi na lang natin sabihin sa lolo mo na nagka amnesia ko, para hindi siya magtaka.
JM: A-a-ano kasi. Ano eh..
K: Bakit?
JM: Malapit na kasi mamatay si lolo kaya hindi siya pede mastress…
K: Ha, ganon ba? Sige, sorry ah. Wala talga ako ma-alala
JM: Ok-o-okay lang yon, tandaan mo na ma-ma-mahal kita… at sabay natin tong la-lalampasan.
K: Ah, I-i-I love y-oou too.
JM: Ah, tandaan mo, honey babe tawag mo sakin…
K: OK. I love you ho-honey babe.
JM: I love you too, honey babe.
Fast forward…
Sa bahay ni lolo. Si karylle nasa kotse pa.
JM: Lolo, may sasabihin ako.
Lolo: ano yon?
Jm: Kasama ko napo yung fiancée ko.
Sundo kay karylle sa kotse.
JM: Si Karylle po.
K: Hello po…
Lolo: Aba, eh, ka-ganda pala ng mapapangasawa mo.
JM: Syempre lo, matinik ata to.
K: Matinik? Haha. Yang itsura mong yan? Di ko lang talaga alam kung pano mo ko napasagot.. HAHA
JM: Abat! *Bulong* Umayos ka, nasa harap tayo ni lolo.
K: hehe, joke lang, alam niyo po, sobrang tinik talaga nito. *hawak sa muka ni JM* aray! Natinik ako!
Lolo: Haha! NAkakatawa ka iha! Bueno sige asikasuhin niyo na yung magiging kwarto mo.
K: Salamat po!
