Ne kadar kırmamak için sustuysak hep kırılan biz olduk. Kırmamak istedik değer verdiğimiz için. Bazen kırılsanda sadece değer verdiģin için susarsin. Susunca bidaha kırılmayacağını sanarsin. Oysa ki bizi kıranlar onlari uzmek istemedigimizi bilmez. Kırılmıyoruz sanarlar. Kırıldığımızı söyleyince onları kırmış oluruz. Trip atarlar. Konuşmazlar. Bizde onları sevdiğimizden dolayı binlerce defa özür dileriz. Fakat biz onlarla konuşmazsak "Neyin Var?" sorusunu alırız. O an insan donar kalır. Ama sadece yok bişey der. Kırılmış insan kendisine sorulan 'Nasılsın' sorusuna 'İyiyim' diye yanıt verir. Çünkü bilir ki her ne kadar kötü olusa olsun yapmacık ilgilerle karşılaşır. Biz kırılmışken onlar kahkahalarla hayata devam eder. Bu da insanı bin kat daha çok kırar.
Okuduğunuz İçin Teşekkürler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRGINLIK..
RandomKızgınlık geçer de kırgınlık geçmez derler. Bence doğru. Bu hayatta kırmamak icin kırıldık zaten.
