Biz Ali ile sevgiliydik. Artık herşey o kadar güzel di ki.. Hayatımın en mutlu günleriydi. AIiyle banka oturuyoruz. Bazı şeyler geliyor aklıma annemin bana attığı tokat gibi mesela... Ali bana yaklaştı.
"Herşey gecicek selin.biz bunları anlatacagız, biliyorsun."dedi yüzümdeki bir damla yaşı silerek,bende hafiften içten bir şekilde gulumsedim ona karsı. O benim mavim'di. bana maviyi sevdirendi o.. Onu kaybedemem.insan bazen kaybetme korkusu yaşar ya hani,aynı onun gibi bu da. Yaklaşarak dudagimi öptü.bende karsilik verdim. O kadar masum,o kadar narin opmüştü ki. Bu bizim ilk opusmemizdi. Bu Ânımı asla unutmamaya dair söz vermem gerekti. Ali kollarını omuzuma koydu sarılır bir bicimde.
"Biz seninle iki ayrı insanız. ama dünyalarımız aynı."
"Biz seninle ayrı değiliz Ali. Ben seninle yaşadığım her ânımda zaten senin hep yanındaymışım gibi hissediyorum."
İkimizde gozlerimizi birbirine degdirdik.
***
Selam Arkadaşlar hikayem için görüşlerinizi lütfen dile getirin. Sizi seviyorum.. :)) >3
