Sonsuza Dek

Pazartesi sendromu

Ve sonunda pazartesi sendromu... Okul günü . En kötüsü de annemin kalkmam için bağırması. Az daha bağırsa yer sallancak anasını satıyım . Annemin "Hiraaa kalk artık " bağırışlarını duymazdan gelmek gibisi yok .. Taaa ki odama gelip yorganı çekmeye başlayıncaya kadar. "Ya anne bugun gitmesemmi hastayım galiba " dedim ama neye yarar... Felaket kötü bi yalancıyım. Dünden hazırladıgım kıyafetlerı giyip okula gitmeye hazırlandım kahvalti masasindan bir iki sey atıştırıp okulun yoluna koyuldum. Okula geldiğimde kızların birbirine " ay canım ya çok özlemişiim . " çığlıklarını duydukça kulaklarımın akıp akmadığını kontrol ediyordum. Eğer biraz daha bu görüntüye maruz kalırsam kulaklarımla birlikte retinalar da akacaktı nalet olsun.
Sınıfa geçtik , hemen gidip yerime oturdum. En arka sıra cam kenarı ... En sevdiğim... .
Öğretmen derse girdiğinde yanında biri daha vardı çocuğa dikkatlice baktığımda markette gördüğüm cocuk oldugunu farkettim , oha bu bi şakaydı değilmi ? Onunla aynı sınıftamı okuyacaktık şimdi.
Öğretmen , evet arkadaşlar bu yeni arkadaşınız "Savaş" dedi . Demek adı Savaş'tı .. Sonra yanımda bi kıpırtı hissettim , yanıma oturmuştu , içimden " Hop dedik noluyoz anasını satayım " demekle yetindim sadece.
"Merhaba ben Savaş dedi ve elini uzattı , elini sıkıp bende Hira dedim . Tanıştığıma memnun oldum " diyince ufak bi tebessümle yetindim sadece.