Hüzün Çıkmazı

Bir Ademim Ben

Hüzün içime işlemiş benim,

Söküp atamaz olmuşum yâr.

Biliyorum,sensiz yaşıyorum,

Sensizlik içime işlemiş,

Pişmanım belki,mecnun olmuş bir gönül olmuşum belki,

Acı içime işlemiş benim,pişmanlık kokmakta yüreğim,

Ben bu kokuyu sevmişim,sensizlik kadar değil belki

Ben sensizliği içime çekmişim,bir tiryâki edâsıyla...

Oturmuşum bir köşeye beni anlamayan insalığın bilmediği,görmediği bir manzaraya bakıyorum,
Hüzün serpilmiş mutluluğumun üzerine,
İşte demişim şimdi kaldı boğazımda bir kılcık gibi..işte o zaman sensizliği çekmişim içime..insin diye aşağı hüzün,Fütursuzca

İşte
Böylece çekmişim içime sensizliği

Yüreğime kadar işlemişsin be Adem.

Aleminde boğulmuşum,

Korkmamışım ama boğulmama rağmen çekmişim içime seni

Tiryâkin olmuş sensizlikte boğulmuş...

Sonrasında ölmüş...kimsesiz bir Ademim ben...