Bu aralar kendimden,ailemden,çevremden kısacası hayattan sıkıldım.Bir şey yapmaktan,konuşmaktan,uyumaktan sıkıldım.Doğduğum güne,çocukluğuma şimdiye yaşadığım her günden nefret ediyorum ama bir şey diyemiyorum.Sadece ağlamakla yetiniyorum.Tabi bir süre sonra yetmiyor.Yaşadığım her gün kendimden nefret ediyorum.Şimdi siz soruyorsunuz"Bu kız neden intihar etmedi,kendini öldürmeye çalışmadı"diye.Denedim,çok denedim,düşündüm ve vazgeçtim.Neden vazgeçtin derseniz bir şey diyemem.Sanırım insanın canı kendine tatlı geliyor.Ondan vazgeçemiyor.Nekadar nefret etsede olmuyor.Bir türlü kendinden vazgeçemiyor.
Bu benim ilk hikayem diyebilirim.Eminim sizde bu donemlerden gecmissinizdir veya geciyorsunuzdur ve umarim bu hikaye bu donemi atlatmaniza yardimci olurIyi okumalar
10vote 5yorum

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Genç Kızın Yaşadıkları
ChickLitBu hikayede yalnızca defne konuşacak yani genç kız.Bu hikayede defnenin yaşadıklarini kaleme almasiyla basliyor.Hepimize boyle seyler olmustur.Kendimizden ailemizden nefret ettigimiz donemler iste hikayemizdeki genç kizimizda bu donemlerden geciyor...