Άλλη μια φορα ξάγρυπνη...
Αλλη μια φορα με κηνυγανε οι αναμνήσεις...
Πλέον δεν νιωθω τιποτα αλλο πέρα απο πόνο...
Νιωθω τα δάκρυα μου να κυλάνε καυτά στα μάγουλα μου..
Η μοναξιά μου, μου έμεινε...
Πλέον δεν μοιαζει τοσο τρομαχτική...
Πλέον μου δειχνει την αγαπη της...
Ποιος να το ελεγε, πως παρηγοριά θα έβρισκα σε εσενα;
Ποιος να μου το ελεγε οτι θα ξαγρυπνουσα τα βραδιά για να σου γραφω ερωτικά ποιήματα...
Για να σε ευχαριστήσω...
Γιατι στο τελος εσυ μου μένεις, εσυ με στήριξες...
Εσυ με αγάπησες, οπως κανενας άλλος
Σε Ευχαριστω....
