The Girl that I Know (COMPLETED)

Chapter 3

Princess's P.O.V. 

After naming makita si Pres. Francis. Dumeretso na kami ng uwi dahil gainabi na kami sa paghahanap sa kanya. 

Tsss! gala kasi alam ko saan pumunta yun! naghanap pa ng mga Chicks yun! and may reason kaya nya kaming iniwang dalawa.! 

Siraulo talaga yung President namin.! Tssk! Nakaka asar! i-link daw ba ako sa  Anak ng CEO ng CDF Company.! I'm Worthy to be her Girld friend. 

Woah! bat ko naisip yun. 

Yes.! i admit it...  Hindi Totally na gusto ko sya! and not definitely na MAHAL ko sya... i Just adore him for being very excellent in his studies at the same time hard working kasi napagsasabay nya ang trabaho at studies nya.  hinahangaan ko lang sya. that's all.. Peroid! .. 

So anong pinaglalaban koh? Presyo ng FISHBALL! 

ahahha Joke lang .. XD 

After ng Gala namin nila Pres. Francis at Rinrin hinatid na nila ako pauwi. actually dapat hindi na napilit lang nila ako dahil gabi na rin. 

*When we are walking pauwi samin. 

"Do you have Boyfriend?" Tanong ni Rinrin. 

"Uhmm..." yan lang ang nasagot ko.. dahil nahihiya pa rin ako sa nangyare. 

"Ui.. Ikaw Rin ha! Dumadamoves ka ha!" sabat ni Pres. Francis. 

"NInja Moves pa Rin!" Dagdag nya pa. 

"oi! anong ninja moves!... nagtatanong lang ako!" Sagot ni Rinrin. 

"Ahh. sige na nga.. maiwan ko na kayo... dito na lang ako. gagabihin ako kapag sumama pa ako.. at baka may iba pa kayong puntahan.. may malapit na Hotel dyan! ahhaha XD" Sabi ni Pres. Francis. 

"GaGho! Anong tingin mo sakin Manyak na rapist! d ako ganun!" Sagot ni Rinrin.

"Pres namn!" Sagot ko. 

Ilang kanto pa bago ang bahay namin.. hindi ako natatakot sa kanya... natatakot ako para sa kanya... HIndi nya dinala sasakyan nya.! it means na mag-cocomute sya! delikado pa ng ganong oras. 

Naglalakad lang kami. walang pinag-uusapan hanggang sa sya ang unag bumasag sa katahimikan ng lugar. 

"balik tayo sa tanong ko kanina. Do you have Boyfriend?" tanong niya. 

"bakit mo naman natanong?" sagot ko. 

"Diba dapat sya ang naghahatid sayo ngayon? at hindi ako!" 

"Ahh. Wala eh... hindi uso sakin yun... NBSB... " 

"ohh! Good!" 

"Oh? Bakit Good?" 

"wala lang" 

Narinig ko siyang bumulong ang sabi... 

"Hindi pa rin siya nagkakaroon ng Boyfriend... parang nung huling nagkita kami wala pa sayng BF until now! is this girl dont have romantic bone?" bulong niya. 

"What? may sinasabi ka ba?" Tanong ko. 

"Ahh! Wala.! nevermind my question!" Sagot niya. 

"Ah.. sige! okay lang ba talga sayo na ihatid ako? hindi ba magiging hustle sayo to. kasi d mo dala car mo?" tanong ko. 

"nope. im happy na ihatid. ka. in fact hindi naman ako galit sayo. meron lang talaga akong kailangan." sagot niya. 

 "What may kailangan ka? wag!!! bata pa ako" sagot ko! 

"it's not what you think.. hindi rin sa studies... " sagot niya. 

"Ah. okay... Sorry."

"Wala ka ba talagang natatandaan? or hindi ba familiar ang face ko sayo?" tanong niya. 

"ahmm.. iisipin ko... feeling ko nga nakita na kita noon... ay.. sorry i forgot.! nagkaroon pala ako ng Amnesia noong 15 ako! so lahat ng memories ko noon nabura lahat! kaya bumubuo ako ngayon ng mga bagong memories. :D " sagot ko. 

" ahh... bakit ka naman nag ka -amnesia? " tanong niya.

"hindi ko rin alam... hindi na kinuwento sa akin ng mga parents ko. and hindi ko na rin tinanong .. i just want to live my life..." sagot ko sa kanya. 

"Ahh SIge hindi na kita kukulitin tungkol dun.! pero kung may maaalala ka sabihan mo ako." 

"Okay.!" tipid kong sagot. 

Some minutes of Silence.

ilang kanto pa bago ang bahay namin. 

Siya ulit ang bumasag sa katahimikan. nagulat ako sa sinabi nya. 

"Do you still dont remember me Baby?" Sabi ni Rinrin. 

"BABY?" gulat kong tanong. 

"Yes! Boyfriend mo ako before ka ma-aksidente! and ako ang may dahilan bakit ka na-aksidente!" sagot niya.  

That Word "BABY". my heart beats so fast when he say that word! 

"Ayoko ng Biruan Rinrin!" sabi ko.

"Hindi ako nagbibiro" sagot niya ng biglang lumungkot ang kaninang masayang aura nya. 

naupo muna kami sa tabi ng daan! 

"Ayoko ng gantong biro Rinrin! kakakilala pa lang natin!!" sabi ko. 

"I'm not joking! sinasabi ko lang ang katotohanan... kaya hinanap kita! nung nabangga kita... buti na lang dito ka pa rin nag-aaral." Sagot niya. na halos mangiyak na. 

"Rinrin? why are you crying" sabi ko. 

"you still dont remember me. hindi mo alam kung anong hirap ang hinarap ko nung mawala ka!" sagot niya. 

"Stop crying.. hindi ko alam ... Now tell me bakit tayo na-aksidente?" 

natahimik kami ng sandali. 

tumugil siya sa pag-iyak nang itinanong ko yung dahilan bakit kami na-aksidente!. 

"It's late! you need to go home!" sabi niya. 

"NO! you will tell me everything and every single detail kung bakit tayo na-aksidente!" sabi ko naman. 

"As i said when we are in the park. i will tell you everything at the right time. etong pagsasabi ko ngayon.. dala ng kalungkutan at pagnanais ko ng bumalik ka sakin! let us set a day kung kailan ka libre para mapag-usapan natin ng lahat ng to." sabi niya. 

"Okay. sasabihin mo ang lahat bukas after class ko." sabi ko. 

"Thanks! And let me explain everything.okay?" sagot niya. 

pagkasabi nya bumalik ang ngiti sa kanyang mga labi. 

"You must go home now. it's already late night!" dagdag nya pa. 

"Okay! Wait.. your not my Bf anymore!" sabi ko. 

"Okay!" kasabay ng malungkot na mukha!

------------------------END of CHAPTER 3-----------------------

Sorry kung Bitin! XD 😂 😂